ՅԱԿՈԲ ՀԱՒԱԹԵԱՆ
Այս առաւօտ ինքնաշարժով կ՛անցնիմ ներքին թաղամասէ մը: Յանկարծ խանութպանները դուրս կը վազեն, եւ բոլորին հայեացքները կ՛ուղղուին դէպի երկինք: «Սկսան», կը բացագանչէ մէկը: Կանգ կ՛առնեմ, կ՛իջնեմ ինքնաշարժէն` իմանալու համար եղելութիւնը: Երկու պայթումի ձայն լսուած է: Ի յայտ կու գայ, որ իսրայէլեան օդուժը խզած է ձայնի պատը: Թէեւ հեռաձայնիս վրայ նոյն վայրկեանին կը կարդամ իրականութեան հետ աղերս չունեցող գրութիւն մը, ուր կ՛ըսուի, թէ շրջանի մը մէջ պայթում եղած է: Այսպէս կ՛ապրինք այսօր Լիբանանի մէջ:
Պատերազմի, աւերի, մահուան եւ անորոշութեան ընդհանուր սպառնալիքի ու արհաւիրքի մթնոլորտին մէջ, երբ մարդ կը սպասէ, սակայն չի գիտեր, թէ ինչի՞ կը սպասէ, իսկապէս մոլորեցնող ու ճնշող ապրում է: Բոլորը դարձած են պարզապէս գուշակ կամ գուշակներու կանխատեսումներուն հետեւորդ:
Սպասողական իրավիճակի լռութեան պատը քանդող իւրաքանչիւր պայթումի ձայն, զարհուրելի ու քստմնելի պաստառ մը կը պարզէ իւրաքանչիւր անհատի մտապատկերին մէջ:
Ամբողջ աշխարհը կլանուած է այս պատերազմով: Դեսպանատուներու` իրենց քաղաքացիներուն ուղղուած Լիբանանէն անմիջապէս հեռանալու կոչերը եւ պահանջները կը կրկնուին սուր կերպով:
Սպասողական ճմլիչ այս հոգեվիճակին մէջ սակայն, անբնական ու անհասկնալի երեւոյթ մը կը պարզուի: Կը տեսնենք, թէ կեանքը բնականոն ու ընթացիկ կերպով շարունակելու վճռականութիւնը դարձած է պայքարի նոր ոճ եւ ընկալում ու պատերազմի հաւանականութիւնը չտեսնելու եւ անտեսելու տրամադրութիւն: Ծրագրուած ձեռնարկները, երգահանդէսներն ու ամառնային փառատօները տարբեր շրջաններու մէջ, նկատառելի թիւերով չեն յետաձգուիր ու կը շարունակուին:
Նոր տեսակի պատերազմ եւ ժողովուրդին կողմէ նոր տեսակի հակադարձութիւն: Այս է այսօրուան լիբանանեան խճանկարը:
Այս ալ պիտի անցնի վստահաբար ու դարձեալ վերապրումի եւ վերականգնումի խանդավառութիւնը լեցնէ լիբանանցի քաղաքացիին առօրեան:
Մինչ այդ մաղթենք, որ մարդկային կորուստի դառն կսկիծը հեռու մնայ եւ զոհասեղանը դարձեալ չթարմացուի:
Համբերութիւն` սպասման այս նոր տեսակի պատերազմին մէջ:
