Մտքեր. 1. Քարոզչութի՞ւն, Թէ՞ Աթոռի Ապահովման Աշխատանք

ՎԱՉԷ ՓԱՓԱԶԵԱՆ

Մուտք

Ինչո՞ւ մտքերու այս շարքը:

Տագնապը, զոր Հայաստանը կ՛ապրի, մեծ է, իսկ սփիւռքի վիճակը` ծանր:

Բնական է սպասել, որ Հայաստանի եւ սփիւռքի խնդիրները լուծելու համար մտածուած եւ յուսալի աշխատանք տանին հայրենի իշխանութիւնները եւ անոնց մրցակից քաղաքական ուժերը, բայց նման նախաձեռնութիւն չ՛երեւիր  հայրենի հորիզոնին վրայ: Հիմնական լուծումներու ձգտող յուսալի նախաձեռնութիւններ չկան նաեւ սփիւռքի մէջ:

Ամէն յանձնառու հայ մարդ այս վիճակին մէջ պարտի իր կարելիով մասնակցիլ:

Այս տողերուն հեղինակը կը փափաքի այդ ընել` բերելով իր համեստ յաւելումները մեր ազգային-մարդկային կեանքին առնչուող գաղափարներու խումբին:

1. Քարոզչութի՞ւն, Թէ՞ Աթոռի Ապահովման Աշխատանք

Քարոզչութիւնը օգտակար է եւ շատ կարեւոր, եթէ կատարուի տրամաբանական չափով եւ հանրութիւնը լուսաբանելու ու տեղեակ պահելու  նպատակով: Այս տեսակ քարոզչութիւնը պիտի կոչենք «առողջ քարոզչութիւն»: Բայց այս  օրերուն կան ընդվզեցնող պարագաներ:

Առողջ քարոզչութի՞ւն է, երբ երկրի մը վարչապետը կ՛ընէ այնպէս, որ գրեթէ ամէ՛ն օր հեռատեսիլի պետական կայանը օրուան լուրերուն բաւական մեծ մասը օգտագործէ զի՛նք ցուցադրելու համար: Կամ` երբ ամէն օր հեռատեսիլէն ցուցադրուին կառավարութեան թատերականացած  նիստեր, ուր մեր վարչապետը միշտ գլխաւոր դերը կը ստանձնէ: Կամ` երբ ժողովուրդը կը ստիպուի ամէն օր դիտել իր վարչապետին կատարած ձեւական եւ անիմաստ այցելութիւնները: Կամ` երբ զանազան նախարարութիւններ հեռատեսիլային «շոու»-ով ձեւական «հաշուետուութիւն» տան  վարչապետին:

Առողջ քարոզչութի՞ւն է, երբ միանձնեայ ղեկավարութիւն ունեցող հայրենի «կուսակցութիւններ» իրենց խօսնակներով անդադար իրենց անփոխարինելի ըլլալը եւ ներկայ իշխանութիւններուն միակ այլընտրանք ըլլալը կը շեփորեն:

Առողջ քարոզչութի՞ւն է, երբ, հայրենիքի մէջ թէ սփիւռքի, հանրային գործիչներ, մտաւորականներ եւ հաստատութիւններ բեմերը եւ մետիան` իր բոլոր տեսակներով, կը գործածեն իրենց «ուշագրաւ» իրագործումներու չվերջացող պատումներով, եւ ձեւը կը գտնեն ինքզինքնին լուսարձակի տակ բերելու` ձանձրացնող յաճախականութեամբ:

* * *

Անդադրում ինքնագովութիւնը եւ թատերական «շոու»-ն կեղծիք կը պարունակեն եւ հետեւաբար կը խաթարեն հանրային մթնոլորտը, կը բարոյալքեն ընկերութիւնը:

Անդադրում ինքնագովութիւնը եւ թատերական «շոու»-ն ժամանակի ընթացքին ժողովուրդը պիտի տանին դէպի անտարբերութիւն եւ հիասթափեցնելով գիտակից երիտասարդութիւնը` զայն պիտի մղեն հեռանալու ազգային գործէն:

Անդադրում ինքնագովութիւնը եւ թատերական «շոու»-ն խորքին մէջ կը ծառայեն իշխանութեան վրայ մնալու կամ իշխանութեան հասնելու նպատակին:

Պետութիւն, հայրենիք, ազգ փրկելու կարողութիւնը ունենալէ հեռու պիտի ըլլանք, եթէ խստիւ չմերժենք բոլոր նման երեւոյթները, ո՛ւր որ ալ հանդիպինք անոնց` հայրենիքի մէջ թէ սփիւռքի:

Յունուար 2024, Պէյրութ