ՍԻՄՈՆ ԿՈՍՏԱՆԴԻՆԵԱՆ
Ալպերովիչն կը բաժնէ դրամ,
Հարուստէն կ՛առնէ, աղքատին կու տայ,
Ան մէկ-մէկ գիտէ անունները, տուները,
Դժուար պարագայ ապրող հայերուն`
Սենեակներու մէջ` մութ, ապականած
Կամ թէ փողոցը` մայթին վրայ նստած:
Մին կը տառապի ոտքին բաց վէրքէն,
Միւսը ճնշումէն կամ շաքարախտէն:
Քիչ մը կատակով, բայց մեծ յարգանքով
Կը համրէ, կու տայ միլիոններն անոնց,
Որոնք աղօթքով զինք կը վարձատրեն
Եւ սփիւռքի մէջ բարերար հայերն:
Յաճախ կը տեսնեմ ԼՕԽ-ի ինքնաշարժը
Կը փոխադրէ զինք ու հիւանդապահը
Հայ հիւանդի մը բուժման տնային:
Ողջ մնաք, հայե՛ր, օգնեցէք զիրար,
Եղէք մէկ մարմին առողջ թէ հիւանդ:
Արիւնոտ վէրքը հայոց պատմութեան`
Հարուստ թէ աղքատ բոլորս զգանք:
