Ընկեր Անդոն

ՅԱԿՈԲ ԼԱՏՈՅԵԱՆ

Երբ փորձենք խտացնել 60 տարուան կուսակցական, միութենական, բարեսիրական եւ կազմակերպչական գործունէութիւնը, կրնանք հինգ գլխաւոր աշխատանքային դաշտերու վրայ կեդրոնանալ:

Նախքան այդ մասերը մատնանշելը, պէտք է գիտնանք, որ ընկեր Անդոյին լուռ, սակաւախօս, ազնիւ եւ հանդարտաբարոյ պահուածքը իր նկարագրային յատկանիշերն էին: Շատ չէր խօսեր, բայց կը սպասէին անոր «Այո՛»-ին, որպէսզի աշխատանքը թափ առնէր: Շատ ալ մերժող անձ մը չէր, բայց կը սպասէին անոր «Այո՛»-ին, որպէսզի ապահով զգային: Շատ չէր երկարեր նիւթերը, կը սիրէր հարցերը բիւրեղացած վիճակով հասցնել ժողովին:

Ընկեր Անդոյին գործունէութեան վաստակը կը խտացուի չորս մասերու մէջ:

Առաջին` ԿՈՒՍԱԿՑԱԿԱՆ:

Անոր` ՀՅԴ Լիբանանի Կեդրոնական կոմիտէի անդամակցութենէն առաջ եւ ետք մնաց միշտ Կեդրոնական կոմիտէի մակարդակով: Ծայրայեղութիւններէ հեռու, միջին լուծումներ փնտռող, հակասական մտածողութիւնները քով- քովի բերելու ճիգ ընող, բոլորին կողմէ ընդունելի եղող, բայց ոչ մէկուն կողմը նկատուող կուսակցական էր:

ԼԵՄ-ի մէջ մեծ դերակատարութիւն ունեցած էր: Տարիներով ԼԵՄ-ի ներկայացուցիչն էր եւ շատ յաճախ լիազօր ներկայացուցիչ Կեդրոնական կոմիտէի, նոյնիսկ կոմիտէ չընտրուած տարիներուն, պատրաստ` որեւէ աշխատանքի:

«Յակոբ Տէր Մելքոնեան» սրահի բարեզարդման, «Արին» շէնքի շինարարութեան, «Արա Երեւանեան» կեդրոնի հիմնադրութեան եւ տնտեսական զանազան նախաձեռնութիւններու ապահով, վստահելի, բծախնդիր եւ հետեւողական աշխատելաոճով, գործերը իր լրումին կը հասցնէր:

Երկրորդ` ԲԱՐԵՍԻՐԱԿԱՆ:

Ընկեր Անդոն ԱՖՀԻԼ-ի, ԼՕԽ-ի, «Ճինիշեան»-ի աշխատանքներուն, կարգ մը ծրագիրներու հիմնադրութեան, պատերազմի տարիներուն ԼՕԽ-ի «Արաքսի Պուլղուրճեան» ընկերաբժշկական կեդրոնի կազմակերպական գործերուն, «Կեանք մը փրկենք» ֆոնտին նեցուկ կանգնելու, ԱՖՀԻԼ-ի հիմնադիր ժողովներէն եւ անկէ ետք 12 տարի իբրեւ վարչութեան ատենապետ մեծ դեր ու վաստակ ունեցած է:

Երրորդ` ՀԱՄԱԶԳԱՅԻՆ:

Համազգայինի Պուրճ Համուտի մասնաճիւղէն մինչեւ Կեդրոնական վարչութեան անդամ ընկեր Անդոն համազգայնական էր բառին ամբողջական առումով: Կրցած էր իր ներդրումը բերել թատերական, երաժշտանոցի, շրջանային վարչութիւններու կազմութեան, մեծապէս նպաստել Կեդրոնական վարչութեան կալուածային հարցերու, դրամատնային, հաշուապահական եւ պետական թղթածրարներու ամբողջացման աշխատանքներուն:

Չորրորդ` ՔԱՂԱՔԱՊԵՏԱՐԱՆ:

Ընկեր Անդոն իբրեւ քաղաքապետ միշտ ալ փորձեց իր ներդրումը բերել նախ քաղաքապետարանի ներքին կազմակերպչական եւ վարչական աշխատանքներուն, երկրորդ` Պուրճ Համուտի հայեցի դիմագիծի եւ ազգապատկան կալուածներու թղթածրարներու ամբողջացման ու մանաւանդ Պուրճ Համուտի բարգաւաճման ու զարգացման աշխատանքներուն:

Այսպէս ամփոփելով իր 60 տարիներու վաստակը, կրնանք հաստատել, որ ընկեր Անդոն դաշնակցական այն լուռ զինուորներէն է, որուն վրայ ո՛չ երեւիլը, ո՛չ առջեւ նստիլը, ո՛չ պաշտօնը, ո՛չ ալ անտեսուիլը ազդած են:

Բոլորին հետ աշխատած է առանց նախապայմանի եւ առանց յետին նպատակներու: Իրեն համար աշխատանքը ամէնէն կարեւոր բանն էր, կը հաւատար, որ աշխատանքով ըսի-ըսաւներն ալ կը պակսին, բամբասանքներն ալ կը նուազին:

Աշխատանքին հաւատացող եւ անձայն, մաքուր, վստահելի, ազնիւ ընկեր էր, մեծ եղբայր էր եւ իր լռութեամբ յարգանք կը պարտադրէր:

Յիշատակդ անթառամ մնայ:

Շնորհակալ եւ երախտապարտ եմ ամէն ինչին: