ՅԱԿՈԲ ԼԱՏՈՅԵԱՆ
Հաւանաբար Հայաստանի մէջ գործող նոր կուսակցութիւններու համար նեղացուցիչ է միշտ յիշեցնելը, որ Դաշնակցութիւնը 133 տարեկան է:
Հաւանաբար մեր տարիները ոմանց համար ծերութեան նշան է, ուրիշներու համար գինիի հետ բաղդատել է, այլոց համար բնաւ արժէք չի ներկայացներ:
Սակայն պէտք է գիտնալ եւ հասկնալ, որ քաղաքական բանավէճերուն մէջ կիրթ եւ մտածուած արտայայտուիլը շատ կարեւոր է:
Դաշնակցութեան ազգային գաղափարախօսութիւնը ոչ միայն այսօրուան, այլ նաեւ 1890-էն ի վեր Օսմանեան կայսրութեան եւ անոնց ուղիով շարունակուող մտածումներով գործող բոլոր քաղաքական ուժերուն հաճելի չէ:
Եթէ նորանկախ Հայաստանը 30 տարեկանէ աւելի է, մենք կը խօսինք 133 տարուան ճանապարհ անցած կուսակցութեան մասին: Ամէն տեսակի հալածանքներու, ապստամբութիւններու, սփիւռքը կազմակերպ եւ պատրաստ ուժ պահելու գործ տարած կուսակցութեան մասին է խօսքը:
Եռագոյնը մեր տուներուն մէջ պահելու, Հայաստան չտեսած` Հայաստանը սիրելու, սերունդներ պատրաստելու եւ անկախութենէն ետք ամէն ինչ Հայաստանի համար ընելու նպատակով գործած ու գործող կազմակերպութիւն է:
Գործակցած ենք բոլորին հետ, բայց բոլորին սխալներն ալ մատնանշած ենք, ընդգծած ենք ընտրութիւններուն անարդարութիւնը, բարձրաձայնած ենք փտածութիւնը, բայց հայրենիքին համար եւ հայրենիքի հզօրութեան համար բոլորին հետ գործակցած ենք:
Այսօր անկեղծ ըլլալու պահն է: Երկխօսութեան, հանդուրժողութեան, ազգային արժէքներու հանդէպ յարգանքի ու գուրգուրանքի նախաձեռնողը ո՞վ պիտի ըլլայ: Արդեօք անկեղծօրէն կա՞յ այդ կամքը: Չեմ կարծեր: Փաստօրէն, պատուէրներ կատարելու համար ո՛չ երկխօսութիւն պէտք է, ո՛չ ալ հանդուրժողութիւն:
Ամէն բան առանձին ընելու եւ բոլորին անունով մէկ հոգիով աշխատելու այս ոճն է, որ պէտք է դադրի:
133 տարուան գործունէութիւնը եւ 133 տարուան քրտինքն ու նահատակները, ձեռքբերումներն ու նուիրումները, հալածանքներն ու աքսորները այսպէս եւ նման ելոյթներով կարելի չէ չէզոքացնել: Ի՞նչ կ՛ընէք: Ո՞ւր պիտի հասնիք: Ինչո՞ւ այս ամբողջ կիրքն ու անհանդուրժողութիւնը: Նոյնիսկ ձեր ըսած «1 տոկոս ընդդիմութիւնը» չհանդուրժելու եւ չընդունելու կարգավիճակի մէջ էք:
Լա՛ւ գիտցէք, որ այս ձեւով սփիւռքը կը բաժնէք Հայաստանէն, եւ գիտէք, թէ այդ մէկը գիտէք միայն որո՛ւ ի նպաստ է:
133 տարի եւ այս 133 տարիները դուք բոլորդ հանգիստ կլլեցէք, այդ փորձառութեան նկատմամբ հաւատք ունեցէք, որ ազգայինն ու հայրենիքը ամէն բանէ վեր սկզբունքով գործող կուսակցութիւն է Դաշնակցութիւնը, որուն նկատմամբ ոչ մէկ կասկած պէտք է ունենալ:
Հակասութիւնը թերեւս ազգային արժէքներու հանդէպ ձեր պահուածքին ու վարքագիծին մէջ է, անոնք շատ կասկածներ կ՛արթնցնեն:
Պատմական եւ ճակատագրական ծանր այս պայմաններուն մէջ հանդուրժողութիւնն ու երկխօսութիւնը միակ ուղին են:
Բայց կարելի չէ իշխանութեան մակարդակով պառակտիչ քաղաքականութիւն վարել, ազգային արժէքները ոտնակոխել եւ ապա միասնութիւն առաջարկել:
Ազգային արժէքներու շուրջ միասնութիւնը միակ ելքն է:
