ՀՌԻՓՍԻՄԷ ԿՏՈՅԵԱՆ
Իմ կեանքի լաւ ու վատ օրերից շատ բաներ եմ սովորել
Ուրախ թէ տխուր իմ անցեալը յիշատակներ են թողել
Փոքր խրճիթի մէջ անգամ անմեղ հոգով եմ սնուել
Հայեացքս միշտ Արարատին վերելքին եմ սեւեռել:
Ես մի անգամ եմ քեզ տեսել ամպերի մէջ դու կորած
Հեռուից հազիւ ճանաչեցի, թէ Արարատն է նա
Բայց դու մի օր յետ պիտի նետես ճերմակ քօղը երեսիդ
Բաց ճակատով դուրս պիտի գաս ու ժպտիս իմ երեսին:
Տաժանելի խոչընդոտները չեն կրնար զիս կասեցնել
Օր ու գիշեր պիտի ճգնիմ մինչեւ հասնիմ բարձունքիդ
Թէկուզ մազերս ճերմկած այս երազով տոգորուած
Պիտի նիրհեմ քո գրկին մէջ իմ պաշտելի Արարատ:
Դու պատմութիւն ունիս դարեր սերունդներու փոխանցուած
Այս օրուան մեր նոր սերունդին սրտերուն մէջ կնքուած
Բազուկներնին քեզ երկարած գլուխնին միշտ վեր բռնած
Գովքդ կ՛երգեն ու քեզ կ՛ողբան իմ տառապած Արարատ:
Մշտադալար քո լանջերուն ուխտի կու գանք մենք ահա՛
Ամրապնդուած նոր հոգիով կերտելու նոր ապագայ
Տքնաջան մեր աշխատանքով անխոնջ գնանք միշտ յառաջ
Ոտքի կանգնի Մայր Հայաստան ցոլայ խնդալ Արարատ:
