ԵԱՀԿ-ի Մինսքի խմբակի ամերիկացի նախկին համանախագահ Ճէյմ Ուորլիք անիրատեսական կը նկատէ այս փուլին կողմերուն միջեւ վերջնական համաձայնութիւնը: Գոյութիւն ունին բազմաթիւ չլուծուած խնդիրներ, ներառեալ հաղորդակցութեան, գաղթականներու, սահմաններու, բնական հարստութիւններու կառավարման եւ այլ հարցեր: Այս մասին կը հաղորդէ «Ամերիկայի ձայն»-ը:
Դեսպան Ուորլիք կարեւոր կը նկատէ յատկապէս Լեռնային Ղարաբաղի կարգավիճակի հարցը` շեշտելով, որ առանց կարգավիճակի խնդիրի լուծման, որ պիտի գոհացնէ կողմերը, անկարելի է հասնիլ տեւական խաղաղութեան:
«Ես չեմ խօսիր Լեռնային Ղարաբաղի համար անկախութեան մասին: Չեմ կարծեր, որ այդ հարցը դրուած է բանակցային սեղանին, յատկապէս Ազրպէյճանի տեսանկիւնէն, սակայն կրնայ ըլլալ ինքնորոշման որոշակի աստիճան, որ ընդունելի ըլլայ Պաքուի համար», ըսած է Ուորլիք:
Անոր պնդումով` մինչեւ օրս շատ բարդ հարց եղած է Հայաստանի կողմէ Ազրպէյճանի տարածքային ամբողջականութեան ճանաչումը, որ կը նշանակէ ընդունիլ, որ Լեռնային Ղարաբաղը Ազրպէյճանի մաս է: Այսօր Հայաստանը այդ ուղղութեամբ կը շարժի, իսկ ատիկա ինչպիսի՛ ձեւակերպում պիտի ստանայ փաստաթուղթին մէջ, տակաւին անյայտ է, կը նշէ նախկին դեսպանը:
Ըստ անոր, Պաքուն ալ պէտք է ցոյց տայ, որ Լեռնային Ղարաբաղի մէջ պիտի ըլլայ ինքնորոշման որոշակի մակարդակ, որպէսզի ատիկա ընդունելի ըլլայ Հայաստանի համար: Ուորլիք նաեւ կարեւոր հիմնախնդիր կը նկատէ Բերձորի միջանցքի հարցը, որ պէտք է Լեռնային Ղարաբաղը կապէ Հայաստանի հետ:
«Ոչ ոք կը սպասէ, որ Լեռնային Ղարաբաղը եւ այնտեղի տէ ֆաքթօ իշխանութիւնները պարզապէս հրաժարին այն ամէնէն, ինչի համար վերջին տասնամեակներուն ընթացքին պայքարած են: Կը կարծեմ, որ պէտք է որոշակի ճանաչում, որ Լեռնային Ղարաբաղի մէջ կայ համայնք, եւ որ անոնք պէտք է ունենան կարգավիճակ, որուն համաձայն են Հայաստանը, Ազրպէյճանը եւ Լեռնային Ղարաբաղի տէ ֆաքթօ իշխանութիւնները», ըսած է ան:
Բանակցային հոլովոյթի մէկ այլ կարեւոր հարցերէն է, ըստ Ուորլիքի, ռուս խաղաղապահներու հարցը, որ փոխկապակցուած է Ռուսիոյ ներգրաւուածութեան հետ:
«Ռուսական միջնորդութեամբ զինադադարը կարելի չէ անտեսել, որովհետեւ ատիկա է հիմքը, ուր մենք կը գտնուինք այսօր: Արդեօք ատիկա միակ հի՞մքն է, եւ արդեօք ատիկա որեւէ ձեւով Մոսկուային կու տա՞յ առաջնորդութիւն կամ արտօնութիւն ապագայ բանակցութիւններուն մէջ: Ի հարկէ, ոչ», կը պնդէ ան:
