ԼՈՌԻ ՊԷՐՊԷՐԵԱՆ
Դժուար է հրաժեշտ տալ ոեւէ անձի,
Նոյնիսկ բարեկամի, զոր պիտի տեսնես կրկին,
Տաժանելի է սակայն հրաժեշտ տալ մտերիմ հարազատի,
Երբ յաջորդ հանդիպումը կը թուի անհասանելի:
Ոմանք ստիպուեցան եղբօր ու մօր հրաժեշտ տալ վերջնական,
Տալ հրաժեշտ ստիպողական, առանց նուազագոյն կամեցողութեան,
Ցաւալի հրաժեշտ` արցունքով փաթթուած,
Տեսութեան խոստում` երկնքի մէջ կնքուած:
Երանի հրաժեշտ տանք միայն անոնց, որոնք անհրաժեշտ չեն մեր գոյութեան,
Որոնցմէ բաժնուած` մեր սիրտը չի յանձնուիր վհատութեան,
Եւ ոչ անոնց, որոնք մեր հոգին կը վառեն,
Որոնց բացակայութեան անկարելի է շնչել:
Երանի անոնց հրաժեշտ չտանք առերես,
Թէ չէ կը ստիպուինք մինչեւ տեսութիւն սրտաբեկ համբերել,
Թող մեր հեռացած սիրելիները մնան առանց հրաժեշտ,
Գոնէ կ՛ապրինք իրենցմով, իրենց հետ, յաւերժ:
