Մահուանդ գոյժը կարդացի կայքէջէն եւ չկրցայ հաւատալ, որ գրուածը իրականութիւն է: Աչքիս առջեւ տողանցեցին մեր անցեալի յիշատակները, յիշեցի մեր վերջին հեռաձայնային հաղորդակցութիւնը, որուն ընթացքին մենք երկար խօսեցանք լիբանանեան կեանքի վերիվայրումներուն ու հայրենիքը յուզող անցուդարձերուն մասին: Ըսիր` Լիբանան պիտի գամ, ու իրարու խոստացանք տեսնուիլ:
Գիտէի, թէ բուժումներու կ՛ենթարկուիս, սակայն երբեք չէի երեւակայեր, որ այսքան մօտալուտ է վախճանդ:
Սիրելի՛ Գեղանի,
Ամբողջ կեանքդ նուիրեցիր մատղաշ սերունդներու դաստիարակութեան ու զանոնք ներշնչեցիր հայոց լեզուի, հայոց պատմութեան ու հայրենիքի սէրը, վստահաբար, նուիրումդ բեղմնաւորուեցաւ ու ծիլեր արձակեց քեզի աշակերտած սերունդներու հոգիներուն մէջ, ու անոնք` միշտ քեզ յիշելով, օրինակելի անձնաւորութեանդ մասին վկայութիւն պիտի տան:
Տնօրէնի լայնածաւալ աշխատանքներու կողքին, եղար գրեթէ ամէն տեղ` ազգային-հասարակական կեանքին մէջ` ստանձնելով պատասխանատու պաշտօններ եւ բոլոր գործունէութիւններուդ մէջ արձանագրեցիր բեղուն ու յաջող արդիւնքներ: Ուշագրաւ էր անսխալ ու ճշգրիտ հայերէնով արտայայտուելու կարողութիւնդ, միշտ նորութիւններ ունէիր ըսելիք եւ զայն այնքան գրաւիչ կերպով կը ներկայացնէիր, որ խօսակիցդ հմայուած կը հետեւէր քեզի: Որեւէ իրավիճակ այնքան գեղեցիկ բառերով կը ներկայացնէիր, որ խօսակիցիդ աչքին գծագրուած, գունաւոր պաստառներու կը վերածուէր:
Յաճախ խնդրած եմ, որ գրես… եւ վերջապէս լոյս տեսաւ «Ստուերներ» խորագիրով գրքոյկը` ուշագրաւ հրատարակութիւն մը, որ կը ներկայացնէ կեանքիդ զանազան օղակները` քու անաղարտ հայերէնովդ եւ ուրոյն ոճովդ:
Ուրախ, ժպտուն ու կեանքով լեցուն աղջիկ, դուն կատարեցիր քեզի վստահուած պարտականութիւնները ամենայն բարեխղճութեամբ:
Հանգիստ ննջէ՛, բոլորը քեզ պիտի յիշեն քու նուիրեալ նկարագրովդ:
Վարձքդ կատա՛ր:
Յաւերժ փա՜ռք ու բի՜ւր պատիւ խնկելի յիշատակիդ:
Պաշտօնակցուհիդ`
Ա. Վ. Ս.
