Կազմակերպութեամբ Ճեմարանի Լսարանական միութեան Հայ դատի յանձնախումբին, ուրբաթ, 22 ապրիլ 2022-ի առաւօտեան ժամը 8:00-ին Համազգայինի Մ. եւ Հ. Արսլանեան ճեմարանի միջնակարգի եւ երկրորդականի աշակերտները Հայոց ցեղասպանութեան 107-ամեակը ոգեկոչեցին «Գարագաշեան» սրահին մէջ:
ԺԱ. դասարանէն Արէն Պապիկեան ընթերցեց բացման խօսքը, ապա տեղի ունեցաւ տեսերիզի ցուցադրութիւն: Աւարտական դասարանէն Հրակ Լախեան ընթերցեց Պարոյր Սեւակի «Ղօղանջ Եղեռնական»-ը, եւ Ժ. դասարանի խումբ մը աղջիկներու պարով աւարտեցաւ ձեռնարկի գեղարուեստական բաժինը:
Օրուան պատգամը փոխանցեց Ճեմարանի շրջանաւարտ Շանթ Յարութիւնեան, որ ըսաւ. «…Կ՛ոգեկոչենք Հայոց ցեղասպանութեան յիշատակը եւ կը խոնարհինք մեր նահատակներուն յիշատակին դիմաց` արիւնալի վէրքը պահելով մեր սրտերուն մէջ: Այդ մէկը կը կատարենք ոչ թէ սգալով ու արտասուելով, այլ պայքարի, պահանջատիրութեան ու վրէժխնդրութեան ոգին վառ պահելով իւրաքանչիւր հայ պատանիի ու աշակերտի հոգւոյն մէջ: Այսօր Թուրքիան կը շարունակէ իր հակահայ քաղաքականութիւնը` սատար հանդիսանալով Ազրպէյճանի, որ ամէնօրեայ վտանգի կ՛ենթարկէ Արցախը, կը փոխէ իր պատմութիւնն ու կ՛ուրանայ իրականութիւնը: Թուրքիան ու Ազրպէյճանը ե՛ն ու կը մնան Հայաստանի ու հայ ժողովուրդի թշնամիները այնքան ատեն որ չեն երաշխաւորեր իր հայրենիքին մէջ ապրելու հայ ժողովուրդին իրաւունքը: Առ այդ, մերժելի է ամէն տեսակի բարի դրացութեան յարաբերութիւն մշակելու աշխատանք, որ կ՛ոտնակոխէ մեր ժողովուրդին արդար իրաւունքները ու կ՛անտեսէ մեր պահանջատիրական երթը: Հայ դատի ու անոր բոլոր բաղադրիչ մասերու պահանջները այսօր կը մնան էական` ճանաչումի հանգրուանէն ետք, եւ երբ արդէն տասնեակ մը երկիրներ ու կազմակերպութիւններ բանաձեւերով ու յայտարարութիւններով ընդունած են ցեղասպանութեան իրականութիւնը, մեր հայեացքները պիտի ուղղենք իրաւական հատուցման աշխատանքին` պահանջելով Սեւրի դաշնագրի գործնականացումը, առաջնահերթ դարձնելով Արցախեան հիմնախնդիրը, ինքնորոշման իրաւունքի ճանաչումէն մինչեւ տարածքային ամբողջականութեան վերականգնում` հիմնուելով ցեղասպանութեան 100-ամեակի Համահայկական հռչակագիրի յայտարարութեան վրայ»:
Ան շարունակեց իր խօսքը` շեշտը դնելով աշակերտներուն դերակատարութեան վրայ Հայ դատի աշխատանքներուն մէջ. «Սիրելի՛ աշակերտներ, իսկ այս բոլորին զուգահեռ դուք ինչպէ՛ս պիտի օժանդակէք Հայ դատի աշխատանքներուն, ըլլալով այս Դատի ժառանգորդները, պիտի ունենաք ձեր ներդրումը այսօր եւ ապագային: Ձեր ուսուցիչներուն օժանդակութեամբ մօտ պիտի ըլլաք արցախցիին, 24 ապրիլին եւ ընդհանրապէս միշտ ընկերային ցանցերը պիտի օգտագործէք տարածելու համար հայ ժողովուրդի պահանջատիրութիւնը: Ապագային ձեր մասնագիտութիւններով ու կենսափորձով նոր որակ ու սլացք պիտի տաք այս պայքարին: Սակայն ամէնէն կարեւորը` պիտի ուխտէք շարունակել ապրիլ հայօրէն, խօսիլ ու երգել հայերէն, պահպանել հայ մշակոյթն ու ժողովուրդին արժէքները, որովհետեւ այս պատգամն է նաեւ, որ ձեզի կը փոխանցէ Հայ ճեմարանը: Հպարտ ըլլանք Ճեմարանի մեր պատկանելիութեամբ ու անոր ներկայացուցած արժէքով: Այս կրթօճախն է, որ տասնեակ տարիներ հայ ժողովուրդին նուիրած է իր ջահը բարձր պահող շրջանաւարտ փաղանգներ: Եւ այսպէս դուք քիչ ետք, վաղը, միւս օր եւ ամէն օր պիտի քալէք յարգելու համար Ցեղասպանութեան զոհերը: Պիտի քալէք ընդդիմանալու համար անոնց, որոնք մեր Դատը կը սեպեն հին ու յոգնած: Պիտի քալէք պահանջելու մեր իրաւունքները, մեր հողերը, Արեւմտահայաստանն ու հայրենիքէն խլուած ամէն թիզ հող: Պիտի քալէք, որպէսզի Արցախը մնայ հայկական, ու արցախցին ապրի իր բնօրրանին մէջ: Պիտի քալէք, որպէսզի «Կը յիշեմ եւ կը պահանջեմ» կարգախօսը պարզ խօսք ըլլալէ անդին` վերածուի գործի, կռիւի ու պայքարի: Ռուբէն Տէր Մինասեան կ՛ըսէ. «Պայքարէն յոգնածը պիտի մահանայ, պայքարի եռանդով լեցուածն է, որ պիտի ապրի ու պիտի տիրէ»: Պայքարը ձերն է, սիրելինե՛ր, դարձէ՛ք այս պայքարի առաջնորդներն ու ռահվիրաները»:
Ձեռնարկի աւարտին, աւարտական դասարանի աշակերտները երգեցին «Ախպերս ու ես», ապա Ճեմարանի տնօրէն Փաուլա Եղիայեան գնահատեց ձեռնարկը կազմակերպող բոլոր աշակերտները, վերահաստատեց Ճեմարանի պահանջատէր հայ անհատներ կազմաւորելու առաքելութիւնը եւ յայտարարեց քայլարշաւին մեկնարկը:
Աշակերտները քայլարշաւով գացին Անթիլիասի մայրավանք, ուր Նահատակաց յուշարձան-մատուռին դիմաց ծաղկեպսակի զետեղումէն ետք, եկեղեցւոյ մէջ այս առիթով Սարգիս աբեղայ Աբրահամեան արտասանեց իր սրտի խօսքը, ապա բոլորը միասնաբար աղօթեցին, եւ տեղի ունեցաւ մոմավառութիւն:
