«Հոս չէ՛ ան, յարութի՛ւն առաւ»:
(Ղուկաս 24.6):
Վերոյիշեալ զգայացունց յայտարարութիւնն է, որ կ՛ամփոփէ Ս. Զատկուան խորհուրդն ու պատմութիւնը: Յիսուսի խաչելութեան յաջորդող առաջին կիրակի առաւօտն էր, երբ իւղաբեր կիներ եկած էին Յիսուսի մարմինը օծելու: Իրենք զիրենք մեծ անակնկալի մը դէմ յանդիման գտան: Յիսուսի գերեզմանին մուտքը փակող հսկայ քարը գլորուած էր: Բայց աւելի՛ն. գերեզմանը թափուր էր: Յիսուսի մարմինը հոն չէր: Ի տես այս արտակարգ պատահարին, մինչ անոնք ապշած իրարու կը նայէին, երկու լուսազգեստ մարդիկ իրենց քով կանգնած հետեւեալ յայտարարութիւնը կ՛ընէին. «Ինչո՞ւ ողջը մեռելներուն մէջ կը փնտռէք: Հոս չէ՛ ան. յարութի՛ւն առաւ» (Ղուկ. 24. 5-6):
Այս յայտարարութեան մէջ կը խտանայ Ս. Յարութեան տօնին պատգամը: Պատմական եղելութիւնը այն է, որ Յիսուսի թշնամիները խաչեցին եւ սպաննեցին Զինք: Իր բարեկամները, խաչէն վար առնելով Անոր անշնչացած մարմինը, փոխ առնուած գերեզմանի մը մէջ դրին եւ հսկայ քար մը գլորեցին գերեզմանին դուռը: Բայց Աստուած խորտակեց գերեզմանին կապանքը եւ յարուցանեց Տէր Յիսուս Քրիստոսը` իբրեւ յարուցեալներուն առաջին պտուղը:
Յիսուս Քրիստոսի յարութեան դէպքը հիմնաքարն է քրիստոնէական հաւատքին: «Քրիստոս յարեաւ ի մեռելոց» յայտարարութիւնը ունի մշտանորոգ պատգամ մը, որ կը շեփորէ հետեւեալ երկու կարեւոր իրողութիւնները.
Առաջին, Յիսուս Քրիստոսի յարութիւնը կը հաստատէ յաւիտենական կեանքի անմեռ յոյսը: «Հոս չէ՛ ան. յարութիւն առաւ« յայտարարութիւնը կու գայ վկայելու անդենական կեանքի երաշխիքը, կու գայ հաստատելու Քրիստոսի խոստումը. «Ես եմ յարութիւնը եւ կեանքը, ան որ ինծի կը հաւատայ, թէպէտեւ մեռնի` պիտի ապրի» (Յովհաննէս 11. 25):
Այս կը նշանակէ, թէ Գողգոթայէն ու մութ գերեզմանէն անդին կայ հրաշափառ յարութիւն: Աւագ ուրբաթին կը յաջորդէ կիրակի օրուան հրաշալի առաւօտը: Մահը վերջակէտ չէ, այլ սոսկ ստորակէտ մը աւելի փառաւոր արարի մը, որ անվերջ ու յաւիտենական է:
Երկրորդ. Յիսուս Քրիստոսի յարութիւնը ո՛չ միայն անդենական կեանքի մը յոյսը կը ներշնչէ, այլ նաեւ ամէնօրեայ յաղթական կեանք մը ապրելու երաշխիքը կ՛ընծայէ: Աւելի քան քսան դարերու ընթացքին բոլոր ճշմարիտ քրիստոնեաներուն վկայութիւնը յար եւ նման եղած է Պօղոս առաքեալի զօրեղ վկայութեան. «Գոհութիւն Աստուծոյ, որ մեզի յաղթութիւն կու տայ Տէր Յիսուս Քրիստոսի միջոցով» (Ա. Կորն. 15. 57):
Քրիստոսի յարութիւնը հզօր ներգործութիւն ունեցաւ իր աշակերտներուն եւ հետեւորդներուն կեանքին մէջ: Քրիստոս այնքան իրական դարձաւ իրենց կեանքին մէջ, որքան իրենց շնչած օդը իրենց թոքերուն համար: Ո՛չ մէկ բան կրնար բաժնել զիրենք յարուցեալ Քրիստոսի հանդէպ ունեցած իրենց հաւատքէն եւ սէրէն. ո՛չ հալածանքը, ո՛չ չարչարանքը եւ ո’չ իսկ մահը:
Յիսուս Քրիստոսի յարութիւնը մեր մէջ կ՛արմատացնէ այն հաւատքը, որ կարգ մը աստուածատուր սկզբունքներ որչափ ալ անտեսուին, անարգուին, կոխկռտուին եւ թաղուին` ի սպառ չեն կորսուիր, այլ ի վերջոյ կը յաղթանակեն: Թող խաւարամիտ, նենգամիտ եւ անիրաւ մարդիկ ուրանան, հալածեն եւ թաղեն լոյսը, ճշմարտութիւնը, արդարութիւնն ու սէրը, բայց, վաղ թէ ուշ, այս յաւիտենական իրականութիւնները պիտի յաղթանակեն: Թող կեղծաւոր, անգութ եւ անիրաւ փարիսեցիները, քահանայապետներն ու կուսակալները զրպարտեն, հալածեն, խաչեն եւ թաղեն Տէր Յիսուսը, բայց Աստուած մէկդի պիտի գլորէ գերեզմանաքարը ու պիտի յարուցանէ զԱյն:
Այս օրերուն Ուքրանիոյ ժողովուրդը ահաւոր վիճակի մը մատնուած է: Ռուսիոյ բռնակալ նախագահը կը փորձէ Ռուսիոյ հպատակ դարձնել իրեն դրացի Ուքրանիոյ Հանրապետութիւնը: Ան լծուած է անխնայ կոտորածի ու կործանումի արշաւի մը:
Ամբողջ երկիր մը, ներառեալ իր կէս միլիոն հայկական գաղութը, ենթարկուած է աննկարագրելի բարբարոսութեան մը: Հազարաւոր մարդիկ զոհ դարձած են ռմբակոծումներու, միլիոնաւոր մարդիկ մեծ ու պզտիկ գաղթական դարձած են, քաղաքներ ու կառոյցներ փլատակ դարձած են:
Անկասկած պիտի գայ այն օրը, երբ կեանքի խաւարած «գիշեր»-էն յետոյ պիտի ծագի խաղաղութեան արեգակը: Մինչ այդ, սակայն, իբրեւ քրիստոնեաներ պէտք է մեր աղօթքներով եւ մեր նիւթական նուէրներով օգնութեան ձեռք կարկառենք ուքրանացի ժողովուրդին եւ մեր գաղթական հայ եղբայրներուն ու քոյրերուն:
Կը հաւատանք, որ արդարութիւնն ու ճշմարտութիւնը պիտի յաղթանակեն: Կը հաւատանք նաեւ, որ հզօր Աստուած իր գահին վրայ նստած կը շարունակէ գահակալել, եւ պիտի չարտօնէ, որ մեղաւոր մարդիկ ի սպառ յաղթանակեն: Վերջին խօսքը յարուցեալ եւ յաղթական Տէրոջն է: Անոնք, որոնք Իրն են կրնան հաւատքով եւ յոյսով ապրիլ եւ յաղթականօրէն գոչել`
«Քրիստոս յարեաւ ի մեռելոց. Օրհնեալ է յարութիւնն Քրիստոսի»:
ՎԵՐ. ԴՈԿՏ. ՎԱՀԱՆ Յ. ԹՈՒԹԻԿԵԱՆ
ԳՈՐԾԱԴԻՐ ՏՆՕՐԷՆ ՀԱՅ ԱՒԵՏԱՐԱՆԱԿԱՆ
ՀԱՄԱՇԽԱՐՀԱՅԻՆ ԽՈՐՀՈՒՐԴԻ
