Ա. ԱՂԱՍԱՐԳԻՍԵԱՆ
Օր. Յասմիկ ծնած է Հալէպ, Եղեռնէն վերապրած տիգրանակերտցի ընտանիքի մը մէջ: Տակաւին աշակերտ` շնորհիւ հայերէն լեզուի հանդէպ ունեցած սուր զգայնութեան եւ նկարագիրի բարձր յատկանիշներուն, ուշադրութիւնը գրաւած է իր ուսուցիչներուն եւ հազիւ աւարտած, հրաւիրուած է պաշտօնավարելու նոյն յարկին տակ:
Այդ օրէն հայ դպրոցը օր. Յասմիկին համար եղած է սրբավայր, իսկ հայոց լեզուն` սուրբ: 50-ամեայ իր շիտակ եւ ազնիւ ճանապարհին ձգած է պայծառ յիշողութիւն տարբեր սերունդներու վրայ` վայելելով սէր եւ խոր յարգանք:
Օր. Յասմիկ համալսարան չէր աւարտած, սակայն լեզուագէտ էր եւ հայագէտ: Արեւմտահայերէնը չունէր գաղտնիք մը, որ բացայայտուած չէր իրեն համար: Որեւէ հարցումի պարագային հաստատակամ կու տար իր վճիռը` ճիշդ կամ սխալ, սկսելով բառին արմատէն` գրաբարէն:
Սուր քննադատ եւ անզիջող էր որեւէ լեզուական, գրական, մշակութային եւ ազգային արժէքներու նկատմամբ, կը մերժէր միջակութիւնը: Ունէր կեցուածք ու կարծիք, զորս կ՛արտայայտէր նուրբ եւ հեզահամբոյր ձայնով եւ ընտրուած բառերով:
Անյագ ընթերցող էր օր. Յասմիկ. որեւէ հին կամ նոր հրատարակութեան մասին երբ նիւթ արծարծուէր, արդէն կարդացած կ՛ըլլար եւ կու տար իր վերլուծումը:
Հայրենաշունչ բանաստեղծութիւններու ժողովածուի ընտրանիով պատրաստած իր խմբական արտասանութիւնները կը ծաղկեցնէին դպրոցի հանդէսները, զորս կը կատարէր բացառիկ բծախնդրութեամբ:
Կրթական համակարգի նրբերանգներուն լիարժէք տիրապետած ըլլալով` ոչ միայն թելադրանքներ կը կատարէր աշակերտներուն, այլ` իբրեւ աւագ ուսուցչուհի, ցուցմունքներ կու տար ուսուցչական ասպարէզին մէջ նորերուն, որոնց մէջ միշտ կը տեսնէր դրականը:
Նոյնիսկ գրական ոլորտին մէջ աշխատողներ երկընտրանքի դիմաց գտնուելու պարագային կը դիմէին իրեն եւ կը ստանային համապատասխան գոհացուցիչ լուծում:
Օր. Յասմիկ շքեղօրէն արդիւնաւորեց իր կեանքը եւ իրեն վստահուած աւանդը, զոր սերունդներ ժպիտով պիտի յիշեն:
Յարգա՛նք վաստակիդ, օր. Յասմիկ:
