ԼՈՌԻ ՊԷՐՊԷՐԵԱՆ
Ամանորը Սիտնիի մէջ նշուեցաւ, ինը ժամ ետք հասաւ Պէյրութ, եօթը ժամ ետք` Թորոնթօ: Նոյնպէս, արեւմտեան երկիրները Սուրբ Ծնունդը 25 դեկտեմբերին նշեցին, հայերը 6 յունուարին, իսկ ռուսերը` 7-ին: Հետաքրքրական է, թէ ինչպէ՛ս երկու տօները, իրենց նշման թուականէն ու միջավայրէն անկախ, յատուկ յոյս մը կը սերմանեն բոլորին սրտերուն մէջ: Ուժ մը, որ մեզ կը մղէ ինքնաքննութեան: Ի վերջոյ, մէկը կեանքի նոր փուլ մը կը խոստանայ` նորանոր առիթներով լեցուն, իսկ միւսը նոր ապրելակերպի կ՛առաջնորդէ մարդկութեան Փրկիչին ծնունդով: Ամէն բան կարելի է այս տօնական շրջանին, որովհետեւ հրաշքներու բաղադրիչները բոլորը ներկայ են` յոյս, հաւատք եւ Աստուծոյ կամքը:
Մեզմէ շատեր տարեվերջին փորձեցին լաւապէս կատարել իւրաքանչիւր գործ, որպէսզի գոհացած բարեւենք եկող տարին: Ըսինք. «Այս վերջին պարտականութիւնս է 2021 թուականին, այս վերջին խօսակցութիւնս է այս տարուան, այս վերջին աղօթքս է»: Որքան ալ տարբեր էր իւրաքանչիւրիս ամավերջի աւանդութիւնները վերոյիշեալէն, կարծեմ բոլորս կրնանք համաձայնիլ, որ կ՛ուզենք անցած տարին ըլլայ վերջին անգամը, որ մեր վատ սովորութիւնները կը կիրարկենք: Օրինակ, լաւ չըլլա՞ր եթէ նախկին տարին ըլլայ վերջին անգամը, որ աւելորդ մտածելով` մենք մեզ կը մտահոգենք: Վերջին անգամը, որ կ՛արտօնենք, որ վախը մեզ անդամալուծէ: Վերջին անգամը, որ նախկին ձախողութիւններու վրայ կեդրոնացած` նոր փորձեր չենք նախաձեռնէր: Ինչպէս նաեւ` վերջին անգամը, որ կը հպարտանանք, կը նախանձինք, կը քննադատենք ու կը դառնանանք:
Այս տարի կրնանք արձակել այն բոլոր սովորութիւնները, որոնցմէ շատոնց պէտք էր ձերբազատէինք, իսկ նոր տարին սկսինք առաջիններով: Ի վերջոյ, այս տարի արտասովոր պայմաններու մէջ կ՛ապրինք, կարգ մը դէպքեր արդէն առաջին անգամ ըլլալով տեղի ունեցան: Այդ իրականութիւնը եւ նորութիւններու հանդէպ մեր ընդլայնացած ընդունելութիւնը օգտագործելով` կրնանք նոր սովորութիւններ որդեգրել մեր կեանքերուն մէջ: Օրինակ, այս տարի առաջին անգամը թող ըլլայ, որ իսկապէս մտիկ կ՛ընենք ուրիշները: Առաջին անգամ, որ ամբողջ էութեամբ կը ջանանք աւելի ազնիւ անձ դառնալ: Առաջին անգամ, որ Ամանորի եւ Սուրբ Ծննդեան պատգամը մեր հոգիներուն մէջ վառ կը պահենք ամբողջ տարուան ընթացքին: Եւ յատկապէս` առաջին անգամը, որ Աստուծոյ կը յանձնենք այն բանը, որ մենք չենք կրնար փոխել:
Համաձայն եմ. ըսելը աւելի դիւրին է, քան ընելը: Մանաւանդ` ներկայիս, երբ ամէն օր նոր սահմանափակումներ ու հիւանդութեան տարբերակներ կը յայտնուին մեր առջեւ` իրենց ընկերացող դժուարութեան ու ջղայնութեան նոր աղբիւրներով: Սակայն այս հսկայ մարտահրաւէրը յաղթահարելու համար կրնանք վերանորոգուելու մեր փորձերը անփոփոխ Յիսուսի անսասան ուժին վրայ հիմնել: Այսպիսով, գործին յաջողութիւնը ապահովուած է: Երանի բաց մտքով ընդունինք նորութիւններ, որովհետեւ սքանչելի բաներ մեզ կը սպասեն: Ինչպէս Աստուած կ՛ըսէ. «Առաջուանները մի՛ յիշէք ու հին բաները մտքերնիդ մի՛ բերէք: Ահա ես նոր բան մը պիտի ընեմ, որ հիմա պիտի յայտնուի: Միթէ զանիկա պիտի չգիտնա՞ք: Ես անապատի մէջ ալ ճամբայ պիտի բանամ ու անջրդի երկրի մէջ գետեր պիտի բխեցնեմ» (Եսայի 43:18-19):
Չէ՞ որ ընթացք մը կը փոխենք միայն, երբ անոր վնասները այլեւս չենք կրնար անտեսել. կ՛աղօթեմ, որ վերջապէս տեսնենք անտանելի հետեւանքները մեր վատ որոշումներուն ու նոր տարին սկսինք յառաջդիմութիւն հետապնդելով:
