ՆԺԴԵՀ ՄԿՐՏԻՉԵԱՆ
1 տարին արդէն անցաւ, պա՛պ:
1 տարին շատ արագ անցաւ:
1 տարին չեմ գիտեր ինչպէ՛ս անցաւ…
Եւ այսօր կը մտածեմ, թէ ի՞նչ կրնամ գրել կամ ի՞նչ կրնամ ըսել այս 1 տարուան մասին…
Մեր զգացումները նկարագրելը, բնականաբար, բաւական դժուար պիտի ըլլայ, որովհետեւ երբեք չէինք պատկերացներ, որ մեր կեանքը այսքան շուտ եւ այսքան զօրաւոր ու ծանր փոփոխութեան պիտի ենթարկուի…
Երբեք չէինք պատկերացներ, որ դուն այսքան շուտ եւ այսքան անակնկալ պիտի մեկնէիր այս աշխարհէն…
Գիտեմ, եթէ չըլլար «Քորոնա»-ն, եթէ պատրաստ ըլլար պատուաստը, եթէ… եթէ… եթէ…
Պատրաստ չէինք, պա՛պ:
Իրականութիւնը` երբեք պատրաստ պիտի չըլլայինք, բայց… արդէն անցաւ առաջին տարին:
Այս տարին առաջին տարին էր, որ ապրեցանք առանց քու ֆիզիքական ներկայութիւնդ վայելելու, առանց քու ձայնդ լսելու, առանց քեզի:
Այս տարին առաջին տարին էր, որ ապրեցանք ամէն օր, ամէն ուրախ կամ տխուր պահու` քեզ յիշելով:
Ամէն մէկ մանրամասնութիւն քեզի կապելով…
Այս 1 տարուան ընթացքին շատ բան փոխուեցաւ, վստահաբար դուն ալ տեսար, դուն ալ ուրախացար, տխրեցար կամ հպարտացար… հիմա մէկ-մէկ չթուեմ, բայց այսօր, կ՛արժէ թուեմ կարգ մը դասեր ու պատգամներ, զորս դուն յաջողեցար լաւապէս փոխանցել քու ապրած 58 տարուան կեանքովդ եւ աւելի՛ն` քու վաղաժամ մահովդ:
– Կեանքը կարճ է, ուստի պէտք է լաւապէս ապրիլ եւ արժեւորել ամէն մէկ վայրկեան:
– Բարիք ընել, օգնել, լսել, բոլորին հասնիլ… առանց ակնկալութեան, առանց պայմաններու:
– Համեստ ըլլալ, ընկերային, կազմակերպուած եւ կոկիկ:
– Լաւ մարդ ըլլալն է հարստութիւնը, եւ ոչ` դրամը: Մարդոց բարձրացնողը` հոգին եւ միտքն են, եւ ոչ` դիրքերն ու վկայականները:
– Համբերութիւնը անհրաժեշտ է: Գիտնալ ե՛րբ խօսիլ, ե՛րբ լռել, ե՛րբ պատասխանել, ե՛րբ հակազդել…
– Արդար ըլլալ եւ անկեղծ` թերեւս յաճախ տուժելով:
– Հաւատք ունենալ եւ չյուսահատիլ:
– Պահպանել մեր պատիւն ու արժանապատուութիւնը, ամէն գնով:
– Աշխատիլ եւ ծառայել ի նպաստ հաւաքական շահերուն:
– Պատուով ապրիլ` փորձելով պահել լաւ անուն եւ համբաւ, որուն հպարտութիւնը թերեւս դուն չհասնիս վայելելու, բայց ընտանիքդ, ընկերներդ եւ հարազատներդ վստահաբար կը վայելեն ամէն օր:
***
Այս բոլորը սորվեցանք, ժամանակի ընթացքին աւելին կը սորվինք ու պիտի սորվինք, բայց մէկ բան երբեք պիտի չյաջողինք սորվիլ, այդ ալ` ապրիլ առանց քեզի…
Տակաւին շատ են հարցումներս, շատ են ըսելիքներս, շատ են պատմելիքներս եւ օրէ օր աւելի կը շատնան:
Բայց վստահ եմ, որ ամէն բան լաւ կը տեսնես, ամէն ինչ կը լսես եւ միշտ մեզի հետ ես:
1 տարին արդէն անցաւ, պա՛պ, եւ կարօտը աւելի շատցաւ:
Աստուած հոգիդ լուսաւորէ:
