ԼՈՒՍԻԿ ՍՈՄՈՒՆՃԵԱՆ-ԱՖԱՐԵԱՆ
Արդէն մէկ տարի անցաւ չարաբախտիկ այդ օրէն, երբ Քրիստափորի մահուան բօթը լսեցինք:
Արցախի հպարտ լեռներէն մինչեւ Եռաբլուր, Եռաբլուրէն մինչեւ Պուրճ Համուտի հայեցի դիմագիծ ունեցող Թրատ թաղի «Նիկոլ Դուման» ակումբ, հասնելով Քանատայի ափերը, ամէն տեղ, ներկայութիւն էր ան, անոր հետ կերտուած իւրաքանչիւր յիշատակ, ամէն մէկ փուլ իրենց ինքնորոյն դրոշմը ձգած են Քրիստափորի ծանօթներուն մէջ. անոր յիշատակները միշտ ալ թարմ պիտի մնան մեր մտքերուն եւ հոգիներու մէջ:
Քրիստափորը` իր հայեցի կրթութեամբ Յիսուսեան միաբանութեան Ս. Գրիգոր Լուսաւորիչ ճեմարանի յարկին տակ ստացաւ իր նախնական եւ միջնակարգ ուսումը: Ս. Գրիգոր Լուսաւորիչ ճեմարանը, ինչպէս գիտենք, հայեցի դաստիարակութեան օճախ էր լիբանանահայ կրթական կեանքին մէջ, ուր անիկա ինքնուրոյն տեղ ունեցած է, փաստը` այսօր աշխարհով մէկ տարածուած Սեն Կրեկուարի շրջանաւարտներս ենք` Քանատայէն մինչեւ Աւստրալիա, Ամերիկայէն մինչեւ Եւրոպաները, իսկ Արցախէն Քրիստափորը` իբրեւ Ս. Գրիգոր Լուսաւորիչ ճեմարանի աշակերտ, բոլորիս հպարտութիւնը եղաւ իր նահատակութեամբ:
Քրիստափոր իր հայեցի կրթութեամբ, քրիստոնէական դաստիարակութեամբ, մանաւանդ մեր տնօրէնին` հայր Սահակ Քէշիշեանի յատուկ հոգատարութեամբ հասակ նետեց, եղաւ աշակերտ, սկաուտ, պատանի եւ բոլորին բարեկամ: Ան արտադպրոցական ժամերուն ներկայութիւն էր «Նիկոլ Դուման» ակումբին մէջ, բոլորին հասնող, ժպտուն, ուրախ եւ քաջ նկարագիրով սիրուած պատանի: Վերջին տարիներուն հաստատուած էր Հայաստան/Արցախ, ունէր իր ընտանիքը եւ նոյն համոզումներով ու սկզբունքներով կը պահէր իր օճախը: Հակառակ հոն հաստատուելուն, յատուկ հոգատարութիւն կը ցուցաբերէր իր ծնողքին` մանաւանդ իր մօրը, եղբայրներուն եւ քրոջը նկատմամբ, անոնց հետ էր միշտ եւ քաջալեր կը հանդիսանար, որ ամէն հայ հայրենադարձ ըլլայ:
44-օրեայ պատերազմի առաջին օրէն, դաշնակցական գումարտակի կանչին ընդհառաջելով, իր մասնակցութիւնը բերաւ, եւ անոր նահատակութիւնը ուրիշ բան չէր, եթէ ոչ անոր դաստիարակութեան եւ նուիրումի հաւատքը:
Այսօր արդէն մէկ տարի անցած է եւ կը յիշեմ մեր դպրոցական օրերը, նոյն հանրակառքով, նոյն բակը, նոյն Ս. պատարագը, նոյն պտոյտները, նոյն ակումբը եւ մեր թաղի բոլոր մանկական եւ պատանեկան յիշատակերը:
Վստահ եմ, որ ան հպարտ է Ս. Գրիգոր Լուսաւորիչ ճեմարանի մէջ ստացած իր կրթութեամբ:
Վստահ եմ, որ ան ուրախ է իր Արցախով եւ Հայաստանով:
Մենք ալ հպարտ ենք քեզմով Քրիս՛տ, որ անցնող տարիներուն միշտ ալ մնացիր հաւատարիմ քու սկզբունքներուդ: Վստահ ենք, որ քու նուիրաբերումդ իր դաստիարակիչ եւ վարակիչ դերը ունի:
Այսօր, սիրելի՛ Քրիստափոր, քու անձնական օրինակդ բորորիս համար անզուգական եւ վարակիչ ազդեցութիւն ունի: Հայրենիքի ազատութեան համար նահատակուիլը անմահութիւն է, եւ այդ անմահութեան պատգամը մեր մէջ զօրացուցիր ու ամրապնդեցիր: Եռաբլուրի հազարաւոր նահատակներուն քով հանգչող քու շիրիմդ ճառագայթող արեւ է բոլորիս, եւ վստահ եղիր, որ յիշատակդ անթառամ պիտի մնայ մեր հոգիներուն եւ մտքերուն մէջ:
Յարգա՛նք բոլոր նահատակներուն, մխիթարութիւն անոնց ծնողներուն, այրիներուն եւ իրենց սիրելի զաւակներուն:
Իսկ դուն` Քրի՛ստ, հանգիստ ննջէ, քու սուրբ գործդ շարունակողներ կան, եւ օր մը անպայման վարդահեղեղ արշալոյսը պիտի ծագի:
