Ս. ՄԱՀՍԷՐԷՃԵԱՆ
Չորեքշաբթի, 20 յունուարին, Հայաստանի խորհրդարանին մէջ, 44-օրեայ պատերազմի զոհերուն իսկական թիւին մասին հարցումի մը պատասխանելով, փոխվարչապետ Տիգրան Աւինեան հաւաստեց, որ անիկա պիտի չանցնի 4 հազարը: Ան լուռ կերպով կը հակազդէր (հերքելու տրամադրութեամբ) քաղաքական մարդոց եւ մամուլի այն լուրերուն, թէ ունինք աւելի քան 5 հազար զոհ: (Բնականաբար զոհերուն մեծ թիւը ո՛չ ոքի ուրախութիւն կը պատճառէ, ընդունելի չէ, որ անիկա մտնէ քաղաքական սակարան): Փոխվարչապետին խօսքերը չքմեղանքի «բոյր» մը ունէին կարծէք…
… Մօտաւորապէս տասը տարի առաջ, յուլիս 2010-ին, Հայաստանի տարածքային կառավարման նախարարութեան գաղթականական հարցերու բաժանմունքի մէկ պատասխանատուն` Գագիկ Եկանեան, ճակատաբաց հերքած էր ՄԱԿ-ի մէկ աղբիւրին այն հաւաստիքը, որ նախորդ 8 տարիներուն Հայաստանէն արտագաղթած են 1,3 միլիոն մարդ: Եկանեան յայտարարած էր, որ արտագաղթողներուն թիւը միայն 1,1 միլիոն է:
***
Հետեւութիւն: Պետական «հին» ու «նոր» պատասխանատուներու տրամաբանութեան մէջ կարեւորը սոսկական թիւն է. եթէ իրենք կարենան հաստատել, որ զոհի կամ արտագաղթողի թիւերը հրապարակ նետուածէն նուազ են, տուեալ ողբերգութիւնը կարծէք թէ չեղածի պէս կ’ըլլայ: Ասոր կ՛ըսեն… պետական տրամաբանութիւն, ուր «հին»-ն ու «նոր»-ը իրարու հետ մրցումի մէջ են:
