ԱՐԱՄ ՇԱՀՆԱԶԱՐԵԱՆ
Եւ այսպէս, դեկտեմբերի 19-ին համազգային սրբութիւնները, սուգը քաղաքական պայքարի միջոց դարձնելու քստմնելի նկրտումների առումով, բոլորովին նոր «մակարդակի» եւ «որակի» ականատեսը եղանք:
Վարչապետի աթոռը զբաղեցնող անձի` Նիկոլ Փաշինեանի եւ ՀՀ գործող իշխանութիւնների նախաձեռնած, այսպէս կոչուած, «սգոյ երթն» իր ակնյայտ սադրիչ բովանդակութեամբ եւ ընդգծուած քաղաքական բնոյթով ոչ այլ ինչ էր, քան` ոգեղէնութեան եւ բարոյականութեան հիմնարար բաղադրիչներից զուրկ միջոցառում, որը միանշանակ պէտք է մէկ նախադասութեամբ բնութագրել. «Սրբապղծութեան «նուրբ» արուեստ»:
Նիկոլ Փաշինեանը տասնեակ զրահապատ մեքենաների, մինչեւ ատամները զինուած թիկնապահների եւ դիպուկահարների, հարիւրաւոր ոստիկանների թիկունքում թաքնուած, խառնամբոխը յետեւից գցած` ճամբայ էր ընկել գրաւելու Եռաբլուր զինուորական պանթէոնը, մէկ անգամ եւս մեզ յիշեցնելու, թէ արժեհամակարգային ինչպիսի՛ կտրուկ եւ սրընթաց գահավիժում ենք ապրում:
Երէկուայ նողկալի եւ ողորմելի ներկայացումը համազգային խայտառակութիւն էր, մեր արդէն իսկ լուրջ ճաքեր տուած հաւաքական բարոյականութիւնն ու արժանապատուութիւնը զրոյի հաւասարացնելու հերթական փորձը, որի կազմակերպիչներն ու մասնակիցները ասպատակեցին ու պղծեցին մեր ամենաթանկ սրբավայրը, ոտնատակ տուեցին եւ կոխրճեցին այն բոլորը, ինչ հնարաւոր էր խնկարկել ու ծխալ, այն բոլորը, ինչ կարող էր մեզ վերադարձնել մեր խաթարուած նկարագիրն ու ոգեղէնութիւնը:
Եւ սահմռկեցուցիչ այս գինարբուքն իր ողջ «հմայքն» ի ցոյց դրեց այն պահին, երբ տղաների թարմ շիրիմները կոխկռտած, որդեկորոյս ու սգուոր մայրերին ու հայրերին, զինակից եղբայր-ընկեր կորցրած ազատամարտիկներին հրմշտած ու հայհոյած ժեխը` գլխաքանակը ողջունեց ու ծափահարեց մի մարդու, որի խղճին է ծանրացած մեր 5000 զոհերի արիւնը: Ողջունեց ու ծափահարեց մի մարդու, որն ստորագրել է անձնատուութեան խայտառակ եւ նուաստացուցիչ յայտարարութիւնը` փշրելով մեր ողնաշարը: Ողջունեց ու ծափահարեց մի մարդու, որը վաստակել է անգամ թշնամու արգահատանքը, արհամարհանքն ու նողկանքը:
Մի բան այն չէ, ինչ պէտք էր լինէր: Մի բան խեղաշրջուած է մեզ մօտ:
Այլանդակուել է մեր արժեհամակարգը, մոռացել ենք մեր պատմութեան մասին, կորցրել ենք մեր նկարագիրը, դիմագիծը, ինքնասիրութիւնն ու արժանապատուութիւնը:
Պարպուել ենք տարրական տրամաբանութիւնից եւ բանական դատողութիւնից:
Դժուար է հաւատալ այս բոլորին: Բայց ուշքի գալ, սթափուել է պէտք: Սեփական ճակատագրի տնօրինողը մենք ենք: Մենք ենք եւ միայն մենք, ուրիշ ոչ ոք: Մենք ենք, որ պէտք է կասեցնենք անվերջ թուացող այս գահավիժման ընթացքը: Մենք ենք, որ պէտք է ոտքի կանգնենք, շտկենք մեր կռացած մէջքը, սրբենք մեր դէմքի ամօթի մուրն ու փորձենք առաջ շարժուել: Դա պէտք է կատարենք մենք, միայն եւ միայն մենք: Յիշե՛նք. ոչ ոք մեր փոխարէն չի անելու դա:
Չկայ որեւէ այլընտրանք, երկրորդ ընտրութիւն: Մենք ստիպուած ենք եւ պէտք է համապատասխան եւ համարժէք արձագանգենք մեր դէմ վեր յառնած ծանրագոյն մարտահրաւէրներին, եւ դրա համար անհրաժեշտ է առաջինը թօթափենք թմբիրը, լուծենք նոր ուղի հարթելու խնդիրը, որպէսզի կարողանանք առաջ շարժուել: Այլապէս կը կանգնենք` ինչպէ՞ս ենք շարունակելու ապրել անլուծելի թուացող հաւասարութեան դէմ-յանդիման, որը կարող է արժենալ հայոց քաղաքակրթութեան եւ հայի տեսակի վերջնական կորուստով:
Յաղթահարելո՞ւ ենք արհաւիրքը, թերթելո՞ւ ենք 2020 թուականի նոյեմբերի 9-ի ամօթալի օրուայ վրայ կանգ առած մեր օրացոյցի սեւ էջը, ազատուելո՞ւ ենք այս հրոսակախմբի գաղջ ներկայութիւնից, շտկելո՞ւ ենք մեր մէջքը, վերականգնելո՞ւ ենք մեր խեղուած ու խաթարուած արժեհամակարգը® այս եւ նմանատիպ ու նոյնաբովանդակ բազմաթիւ այլ հարցերի պատասխանից է կախուած մեր հետագայ քայլերի տրամաբանութիւնն ու վաղուայ օրուայ ինչպիսին լինելը:
alikonline.ir
