Այս շատ տխուր վայրկեաններուն Ճեմարանի մեծ ընտանիքին անունով մեր ցաւակցութիւնները կը յայտնենք Կալիին, Շաղիկին, Րաֆֆիին եւ Կարէնին բոլոր հարազատներուն ու մեր հրաժեշտի խօսքը կ՛ըսենք բոլորիս սիրելի Կարէնին:
Կարէնը ազնիւ ու համեստ, պարկեշտ ու բարեսիրտ, սրամիտ ու կատակասէր ներկայութիւն էր Ճեմարանէն ներս: Կենսուրախ, խանդավառ, տաքարիւն, ընկերասէր եւ միշտ բոլորին օգնութեան հասնելու պատրաստ երիտասարդ մը:
Կարէնը Ճեմարանը կը սեպէր իր տունը ու զայն կը սիրէր հարազատօրէն. բոլորս զինք ճանչցանք իբրեւ աշխուժ ու կրակոտ, կեանքով լեցուն, կեանքն ու ընկերները սիրող, բայց ամէն բանէ աւելի` հայոց լեզուն ու պատմութիւնը եւ մանաւանդ հայրենիքը սիրող հայ աշակերտ:
Կարէնը շատ կը սիրէր մարզական աշխարհն ու յատկապէս ոտնագնդակը, ինչպէս նաեւ ան յատուկ սէր ունէր թատրոնի նկատմամբ եւ այս երկուքը ան կը կիրարկէր կատարեալ հմտութեամբ:
Դժուար է անցեալի եղանակով խօսիլ քու մասիդ, սիրելի՛ Կարէն: Բառեր չենք գտներ բացատրելու եւ արտայայտելու մեր տխրութիւնը:
Յամառօրէն ու խիզախօրէն պայքարեցար հիւանդութեանդ դէմ կեանքիդ ամբողջ տեւողութեան ընթացքին եւ երբեք չյուսահատեցար: Անհանգստութեանդ ամէնէն ծանր ու դաժան փուլերուն իսկ երբեք մեզի ցոյց չտուիր քու ցաւերդ:
Ընտանիքիդ ու սիրելիներուդ սէրն ու գուրգուրանքը քեզ շրջապատեցին ամէն վայրկեան, ու բոլորիս ներշնչեցիր լաւատեսութիւն, յոյս ու կորով:
«Ուժերդ կը հաւաքես, չէ՞», «Դուն ուժերդ միշտ հետդ պահէ՛», գրեցի քեզի զանազան առիթներով:
«Ուժերս միշտ հետս են, լաւ կ՛ըլլամ մօտ օրէն, օրիորդ», պատասխանեցիր ամէն անգամ:
Քու անմեղ ժպիտդ ու քաղաքավար խօսքերդ պիտի մնան մեր բոլորին սրտերուն մէջ, պիտի յիշենք դժուար պահերու քու լաւատեսութիւնդ ու զանազան առիթներու քու ստեղծած ճոխ մթնոլորտդ:
Դուն ալ միացար Ճեմարանի պահապան հրեշտակներու փաղանգին:
Հարիւրաւոր հերոսներու կողքին, դուն ալ մե՛ր հերոսն ես, սիրելի՛ Կարէն:
Արտօնեցէք` կարդամ Ճեմարանի 2019-2020 տարեշրջանի տակաւին չհրատարակուած «Ջահակիր»-ի գրութիւններէն քանի մը ամիսներ առաջ Կարէնին գրած «Թատրոնը եւ ես» գրութենէն այս տողերը.
«Թատրոնը իմ սիրած աշխարհն է` դեր ստանձնելով թէ միայն դիտելով. ես սորված եմ, որ զգացում եւ մտածում փոխանցելը ուրիշին դիւրին գործ չէ. բայց թատրոնին ընդմէջէն կը սորվիս արժէքներ, կը մտածես ուրիշին մասին, կեանքի մասին եւ կարծես քիչ մըն ալ կը պատրաստուիս կեանքի բեմին վրայ դիւրին թէ դժուար դերերուդ»:
Հողը թեթեւ գայ վրադ, սիրելի՛ Կարէն:
Յիշատակդ անթառամ մնայ, սիրելի՛ Խուտա, ինչպէս քեզ կոչած էին ընկերներդ:
Ննջէ՛ խաղաղութեամբ, սիրելի՛ աշակերտս:
