ՐԱՖՖԻ ՏԷՄԻՐՃԵԱՆ
Երբ Լիբանանահայութեան վերականգնումի մարմինը յայտարարեց, որ Պէյրութի պայթումէն ետք վնասներու արձանագրութիւններ պիտի կատարուին, շատեր կարծեցին, թէ մերիններն ալ բազմաթիւ կազմակերպութիւններու նման միայն լուսանկարներ պիտի հաւաքեն:
Անոնցմէ շատեր մոռցան, որ երբ մենք ծառայելու գործին մէջ մտնենք, ապա պատկերը վերջին օղակը կ՛ըլլայ:
Անոնք չունեցան այն վստահութիւնը, որ երբ մարմինը խօսի, ապա կը գործէ:
Անոնք սկսած էին հաւատալ, որ անհատները միայն կրնան օգնել, օտարները միայն ձեռք կ՛երկարեն, մինչ մերինները բան չեն ըներ: «Ֆէյսպուք»-ի վրայ ալ կարգ մը շատախօսներու խօսքերը անոնց միտքերը շփոթի մատնեցին:
Այս վիճակին մէջ երկու փուլով հինգ օրերու առիթներուն չեկան, չարձանագրուեցան, մինչեւ որ դրամին հոտը առին:
Յանկարծ առաջնորդարանը լեցուեցաւ տասնեակ դիմումներով, հեռաձայնները չդադրեցան, եւ բոլորն ալ միեւնոյնը ըսին.
֊ Մենք լուր չունէինք, նոր գիտցանք, ո՞ւր պիտի արձանագրուինք:
Չէ, մեծամասնութիւնդ լուր ունէիք, բայց լուռ անցած էիք յայտարարութիւններուն վրայէն, որովհետեւ ձեր վստահութիւնը կորսնցուցած էիք: Ձեզմէ շատեր ալ ըսին, որ արդէն ուշացած ենք, բայց արագօրէն հասնող հարիւրաւոր այցելու քննիչներէն խոստումներէ բացի տակաւին պարապ տոպրակ մը անգամ չտեսաք…
Յուսամ այս անգամ ձեզի դաս կ՛ըլլայ, որպէսզի ընդմիշտ համոզուիք, որ մենք ուրիշներուն պէս չենք, մենք նկար հաւաքող չենք, մենք ասոր կամ անոր տեղեկութիւններ հաւաքելու համար ձեր տուները մտնողը չենք:
Մենք միայն ձեր կողքին կանգնող ծառաներն ենք…
Այս բոլորին փաստը այն է, որ գործնական քայլերէն ետք, «Ֆէյսպուք»-ի վրայ բամբասողներն ու ֆէյքերը ըսելիք չունին, մինչ վստահութիւնը կորսնցնողները կոտրած պատուհաններուն համար հոս ու հոն դռներ կը փնտռեն, որպէսզի ներս մտնեն…
