ՌԻԹԱ ՊԱՂՏԱՍԱՐԵԱՆ
Դիմատետրի իր էջին վրայ ժրաջան աշխատանքներու նկարներ, ապա` Նոր տարուան եւ Սուրբ Ծննդեան տօնավաճառի յայտարարութիւն: Լիբանանի տնտեսական այս սուր տագնապի օրերուն, երբ մարդիկ իրենց ուտելիք հացը դժուար կը ճարեն, ի՞նչ հաւատք եւ ի՞նչ քաջութիւն` այսպիսի հսկայական գործ ձեռնարկելու:
Տօնավաճառի բացման օրը, ճանապարհին, եղանակի յանկարծակի փոփոխութիւնը եւ տեղատարափ անձրեւը եկան աւելցնելու թերահաւատութիւնս` ծրագրի յաջողութեան: Նոյնիսկ ուղեկիցիս բարձրաձայն յայտարարեցի, որ` «Երկրի տնտեսական տագնապը կարծես չէր բաւեր, հիմա ալ աննպաստ օդը պատճառ պիտի դառնայ ձեռնարկի ձախողութեան»:
Վերջապէս հասնելով ինծի համար այնքան հարազատ վայրը, ուղղուեցայ դէպի սեղանատուն: Հանդիսութեան նշանակուած սրահը:
Հիասքանչ տօնածառ մը եւ բացառիկ, գեղեցիկ, ձեռակերտ Յիսուս Քրիստոսի հսկայ մսուր մը կը զարդարէր սրահի մուտքին դիմացի պատն ու մէկ անկիւնը:
Սրահի ամբողջ երկայնքին ու լայնքին տեղադրուած` սեղաններուն վրայ կը տողանցէին հայկական խոհանոցին պատկանող իւրայատուկ անուշեղէններ, խմորեղէններ, ինչպէս նաեւ` արուեստի գործեր եւ տօնական մթնոլորտը յիշեցնող ձեռակետ զարդեր եւ յուշանուէրներ: Սեղաններու հայկական նաշխերով սփռոցները աւելիով կը շեշտէին հայկական իւրայատուկ մթնոլորտը:
Ե՞րբ եւ ինչպէ՞ս կրցած էին կատարել այս հսկայական աշխատանքը:
Ի՜նչ մեծ սիրով եւ գուրգուրանքով կրցած էին այս համեստ սրահը վերածել այսքան ճոխ եւ հարուստ տաղաւարին:
Արդեօք այս նո՞յն վայրն է, ուր բազմաթիւ առիթներով ներկայ գտնուած եմ տարբեր բնոյթի ձեռնարկներու:
Ձեռնարկը սկսելու յայտարարուած ժամուն քանի մը վայրկեան մնացած էր: Սրահին մէջ, վերջին վայրկեաններու կատարուելիք գործերը աւարտելու միտումով, տասնեակ մը թիւով կիներ եւ երիտասարդներ անդադար շարժումի մէջ էին: Առանց թելադրանքի, իւրաքանչիւրը իր մասնակցութիւնը կը բերէր` լաւագոյնս ներկայացնելու իրենց աշխատանքը:
Կը խոստովանիմ, որ հիացած էի իրենց աշխատանքով եւ ձեռք բերած արդիւնքներով, բայց տակաւին վերապահ էի հաւատալու տօնավաճառի յաջողութեան:
Պարզապէս զարմացած էի, որ այս մարդիկը ուրկէ՞ բերած էին հաւատքը` իրենց աշխատանքի յաջողութեան նկատմամբ:
Վերջապէս Արա Գէորգեանի «Արցախ» երաժշտութիւնը աւետեց տօնավաճառին բացումը:
Արժանավայել ձեւով դրան մուտքի ժապաւէնը կտրելէ ետք, հոծ բազմութիւն մը մտաւ ներս:
Թերահաւատութեանս երեսին` առաջին ապտակը:
Ամէն տարիքի եւ ամէն դասակարգի մարդիկ ներկայ էին:
Բացման խօսքէն ետք Մեղրիկ եպս. Բարիքեանի բացատրական եւ շնորհակալական խօսքերը պատասխանը տուին բոլոր վերոյիշեալ հարցադրումներուս:
Սրբազան հօր խօսքերը կը յանգեցնէին այն եզրակացութեան, որ մարդ արարած որեւէ աշխատանքի եւ նպատակի յաջողութեան հաշուոյն երբ կը զինուի հաւատքով, յոյսով եւ սէրով, անպայման յաջողութեան դափնեպսակին կ՛արժանանայ: Անոր խօսքերուն մէջ հետաքրքրական էր նաեւ շեշտաւորումը` «շնորհակալ ըլլալու» արարքին կարեւորութեան:
Ան նոյնիսկ կենդանի օրինակով շնորհակալութիւն յայտնեց եւ նոյնիսկ պարգեւատրեց այն բոլոր մարդիկը, որոնք հաւատացած էին ու կը հաւատային «Թռչնոց բոյն»-ի առաքելութեան եւ չէին զլացած ինքնակամ իրենց օժանդակութիւնը տրամադրելու այս հաստատութեան գոյատեւման աշխատանքին ի խնդիր:
Նոյնինքն «հաւատ, յոյս եւ սէր» սրբազան երրորդութեան մթնոլորտի մէջ շարունակուեցաւ «Թռչնոց բոյն»-ի տօնավաճառը:
Իսկական Ամանոր էր կարծէք: Հայկական Ամանոր:
Դաշնակի եւ քանոնի կենդանի նուագակցութիւնը իր հաճելի անդրադարձը ունեցաւ ներկաներուն վրայ:
Շուտով սպառեցան տաղաւարներու վրայ շատ մեծ սիրով պատրաստուած բոլոր տեսակի ապրանքները:
Օրերով, թէկուզ ճգնաժամ աշխատանքով, բայց նաեւ հաւատքով, յոյսով եւ սէրով պատրաստուած տօնավաճառը յաջողութեամբ պսակուեցաւ:
Հասած էր կարծէք այդ յաջողութիւնը տօնելու վայրկեանները: Աշխատակիցները, «Թռչնոց բոյն»-ի աշակերտներու ընկերակցութեամբ, իրենց ուրախութիւնը արտայայտեցին` հայկական շուրջպար բռնելով:
Վարձքերնիդ կատար եւ ապրի՛ք բոլորդ:
