Երկուշաբթի, 25 փետրուար 2019-ը իւրայատուկ օր էր Սրբուհի Ագնէս վարժարանին համար: Հիւրերու, բարեկամներու, ծնողներու, ուսուցիչներու եւ աշակերտներու հոծ բազմութիւնը հաւաքուեր էր յատուկ շուքով տօնակատարելու համար Սրբոց Վարդանանց տօնը:
Մէկուկս ժամ տեւողութեամբ գեղարուեստական յայտագիրը կ՛ընդգրկէր Քաջն Վարդանին նուիրուած ասմունք ու երգ` կատարողութեամբ մանկապարտէզի աշակերտներուն:
Մարալ Հարպոյեան իր բացման խօսքին մէջ ըսաւ. «Աւարայրը եղաւ այն կամուրջը, որուն վրայէն քալեցին Վանի, Կարսի, Զէյթունի, Սարդարապատի, Ղարաքիլիսէի, Ապարանի եւ Արցախի անձնուրաց ու յանձնառու բոլոր ֆետայիները, հայ ժողովուրդն ու ազատամարտիկները»:
Ան աւելցուց. «Ազգի տիպար հերոս Վարդան Մամիկոնեանի արեամբ օծուած է հայոց պատմութիւնը, այդ պատերազմը հաւատքի պատերազմ էր, որպէսզի մենք այսօր պահենք մեր ազգային ինքնութիւնը, լեզուն եւ քրիստոնէական հաւատքը: Վարդանանց ճակատամարտը յիշատակելը բաւարար չէ, հարկաւոր է ապրիլ ու գործել Վարդանի պէս»:
Միջնակարգի աշակերտները ներկայացուցին «Վարդանանք» թատրերգութիւնը, որ ներկաները փոխադրեց Աւարայր, Տիզպոն` հաղորդուելու Վարդան Մամիկոնեանի պոռթկումով, խօսքով եւ որոշումով, տեսնելու Վասակի կացութիւնը, ապրելու Յովսէփ կաթողիկոսին քաջութիւնը, փափկասուն տիկիններուն արիութիւնը եւ պատրաստակամութիւնը: Աշակերտներուն ապրումները բեմին վրայ ազդեցին ներկաներուն, որոնք գնահատեցին աշակերտներուն եւ յատկապէս պատասխանատու քոյր Նարինէ Սիմոնեանին աշխատանքը:
Տօնակատարութեան խօսքով հանդէս եկաւ վարժարանի տնօրէն Սիրան Ագրապեան-Պաղտասարեանը, որ ողջունեց հանդիսութեան ներկայ գտնուող հիւրերը: Ան իր շնորհակալական խօսքին մէջ յատուկ բաժին յատկացուց վարժարանի ուսուցիչներուն, պատասխանատուներուն, աշակերտներուն ու բոլոր անոնց, որոնք աշխատեցան յայտագիրի յաջողութեան համար:
Սիրան Ագրապեան-Պաղտասարեան ըսաւ. «Վարդանանցի նման բեմակատարութիւն եւ ատկէ բխած ապրումներ կարելի է ապրիլ միայն հայ վարժարանին մէջ, Վարդանանցի ոգին կրնայ գոյատեւել միայն հայ վարժարանին շնորհիւ, հայրենիքի սէրն ու հաւատքի ճամբան կը սկսի միայն հայ վարժարանով», ապա աւելցուց. «Կարելի չէ Վարդանի հանդիպիլ օտար վարժարաններու մէջ, հայ աշակերտը հայ վարժարանին շնորհիւ է, որ յաղթական պիտի գայ ոչ թէ միայն իր գիտելիքներով, այլ իր մէջ ամրացած արի, քաջ ու յանդուգն կեցուածքներով»:
Անարատ յղութեան հայ քոյրերու միաբանութեան մեծաւորուհի քոյր Արուսեակ Սաճոնեանը ըսաւ. «Մեր ուխտը վերանորոգելու օր է Վարդանանց տօնը, մեծ թիւով ազգեր եկան, սակայն չկրցան գոյատեւել, հայ ազգը, սակայն, կը գոյատեւէ, որովհետեւ ունի այն հաւատքը եւ ուխտը, որ ամէն տարի կը վերանորոգէ: Մեր սուրերը մեր հաւատքն ու լեզուն են, որոնք մեզ հայ կը պահեն, մենք կ՛ապրինք օտար ափերու վրայ, բայց կը խօսինք հայերէն, մեր եկեղեցիներուն մէջ կ՛աղօթենք հայերէն, կը պահենք մեր մշակոյթը, մեր երգը»:
Հանդէսին եզրափակիչ խօսքը արտասանեց Պէյրութի հայ կաթողիկէ պատրիարքական թեմի օգնական եպիսկոպոս Գէորգ Ասատուրեանը, որ գնահատեց տարուած աշխատանքը, շնորհաւորեց աշակերտները եւ ըսաւ. «Աղօթենք հայերէն, խօսինք հայերէն, ո՛չ ըսենք յոռի բարքերուն, պահենք մեր ինքնութիւնը, ճանչնանք մեր պատմութիւնը եւ մեր հայրենիքը»:
