ՆԱԹԱՆ ՊԵՏՐՈՍԵԱՆ
17 նոյեմբեր 2018-էն սկսեալ բողոքի զանգուածային ցոյցեր սկսան Ֆրանսայի մէջ` ընդդէմ նախագահ Էմանուէլ Մաքրոնի յայտարարած` վառելանիւթի գիներու բարձրացումի որոշումին:
Ցոյցերուն կազմակերպումը ստանձնած է, այսպէս կոչուած, «Դեղին բաճկոններ»-ու շարժումը: Ցոյցերը հիմնականին մէջ կը հետապնդէին վերջ տալ վառելանիւթի գիներու բարձրացման, սակայն հետագային, մանաւանդ երբ կառավարութիւնը վեց ամիսով յետաձգեց վառելանիւթի` 1 յունուար 2018-էն ծրագրուած թանկացումը, ցոյցերը սկսան կազմակերպուիլ ընդդէմ կառավարութեան նոր-ազատական քաղաքականութիւններուն, որոնք կը պարունակեն սեփականաշնորհումներ ու խստամբերութիւն:
«Դեղին բաճկոններ»-ուն ցոյցերը` իբրեւ ընկերային-տնտեսական բնոյթ կրող ցոյցեր, համակրանքը շահեցան տարբեր քաղաքական ուժերու, որոնք կը պատկանին տարբեր քաղաքական ուղղուածութիւններու` արմատական ձախէն մինչեւ ծայրայեղ աջ:
Ֆրանսայի ամէնէն ազդեցիկ աշխատաւորական միութիւններէն մէկը` Աշխատանքի ընդհանուր համադաշնակցութիւնը, որ նախագահ Մաքրոնի պաշտօնի ստանձնումի օրէն մինչեւ այսօր կը շարունակէ ընդդիմանալ անոր ընկերային-տնտեսական քաղաքականութիւններուն, նոյնպէս ցուցարարներուն զօրակցելու կոչ ուղղեց եւ միացաւ փողոցին:
Յատկանշական է, սակայն, Ընկերվարական կուսակցութեան նախաձեռնութիւնը: Ընկերվարականները ցոյցերուն սկիզբէն արդէն քննադատած էին կառավարութեան քայլերը եւ նոյն ատեն զսպուածութեան կոչ ուղղած էին թէ՛ ցուցարարներուն եւ թէ՛ ոստիկանութեան`արիւնաhեղութենէ հեռու մնալու համար: Ընկերվարականները 18 դեկտեմբեր 2018-ին Ազգային ժողովի եւ ծերակոյտի ընկերվարական խմբակցութիւններուն միջոցով հրապարակեցին նախաձեռնութիւն մը, որ կը միտի վերահաստատել հարստութեան վրայ հարկը:
Հարստութեան վրայ հարկին (սեփականութեան վրայ հարկ) վերաբերեալ խօսակցութիւնը առաջին անգամ շրջանառութեան մէջ դրուած է 1981-ին նախագահական ընկերվարական թեկնածու Ֆրանսուա Միթերանի կողմէ: Հարկի այս տեսակը 1982-ին կը հաստատուի ընկերվարական վարչապետ Փիեր Մորուայի վարչապետութեան ժամանակաշրջանին եւ կը ջնջուի 1986-ին` պահպանողական Ժաք Շիրաքի վարչապետութեան ժամանակաշրջանին, ապա կը վերահաստատուի 1988-ին` ընկերվարական Միշել Ռոքարի վարչապետութեան ժամանակաշրջանին:
Ըստ Ֆրանսական «Հարկերու համար միացուած ազգային միութեան», միայն 2007-ին 528.000 հարկ վճարող պետական մարմինին հարստութեան վրայ հարկ վճարեց 4,42 երկիլիոն եւրօ: Բոլոր հարկերը կը հաւաքուէին պետութեան գանձարկղին մէջ, որով պետութիւնը կը նպաստէր հանրային եւ ընկերային ծառայութիւններուն:
Սեպտեմբեր 2017-էն սկսեալ Ֆրանսական կառավարութիւնը, նպատակ ունենալով քաջալերել մեծ ձեռնարկութիւնները, ջնջեց հարստութեան վրայ հարկը:
Զգալի են հարստութեան վրայ հարկի ջնջման բացասական հետեւանքները. պետութեան հաւաքած ընդհանուր գումարին նուազիլը ստիպեց կառավարութեան նուազեցնել պետական նպաստի ծախսերը` հանրային եւ ընկերային ծառայութիւններուն, եւ անոր փոխարէն` դիմել սեփականաշնորհումներու:
Այսօր ընկերվարականներուն առաջադրած` հարստութեան վրայ հարկի վերահաստատումը զանոնք դարձեալ կը մղէ Ֆրանսայի քաղաքական հրապարակ եւ դարձեալ կապ կը ստեղծէ Ընկերվարական կուսակցութեան եւ աշխատաւոր դասակարգին միջեւ. կապ մը, որ խզուած էր 2014-էն սկսեալ` վարչապետ Մանուել Վալսի վարած տնտեսական ազատական քաղաքականութիւններուն պատճառով:
