ՄԱԿԱՐ ի Գաղիա
Աւանդապաշտ լայնամիտ մըն է Արմենակ: Կիրակի օր, եկեղեցիի բակը, բաժակ մը սուրճով ցուրտին դէմ կը դնէինք: Ան խօսեցաւ համատարած exhibitionisme-ի մասին:
– Սիրելի՛ս, ինքնացուցադրական ախտէ վարակուած ենք: Ախտը կար, հոգեբուժները կը խօսին այդ մասին: Հիւանդները բացառութիւն էին: Հիմա համացանցը ախտին արձակ դաշտն է: Ամէն բանի համար վիճակագրութիւն կազմողները օր մը պիտի ըսե՞ն, թէ ամէն վայրկեան, որ կ’անցնի, քանի հազար կամ միլիոն հոգի իրենց պատկերը կը սփռեն աշխարհով մէկ, պատկեր` փողոցը, ճաշի ժամանակ, լոգանքի պահուն, երբ ընկերուհին կը գրկէ… Աւստրալիոյ զարմուհին ինչո՞ւ պիտի հետաքրքրուի, թէ Շաղիկը կամ Շողիկը ի՛նչ շապիկ հագած է այսօր, կամ ո՛ր ճաշարանը գացած է Դաւիթին կամ Ճորճիկին հետ:
– Արդիականութիւն է,- ըսի:
– Արդիականութեան դէմ չեմ: Ինչո՞ւ Մարալը Լոս Անճելըս գտնուող դասընկերը կամ դասընկերուհին տեղեակ պիտի պահէ, որ ծովափ գացած է եւ լողազգեստով նկար ղրկէ, ըսէ, որ նոր շնիկ բերած են տուն եւ ղրկէ շան պատկերը` իրենց գիրկը: Հիւանդագին է: Բժշկական բառարան մը բա՛ց, հոն կը գտնես այս ցուցամոլիկութեան-ցուցադրականութեան մասին բացատրութիւններ, կ’իմանաս, որ exhibitioniste-ները ունին այլանդակ մղումներ եւ կը տառապին մտացածին պատկերներով, հոգեբուժի կը դիմեն դարմանուելու համար:
– Արմենա՛կ, ինչե՜ր կ’ըսես: Միլիոնները հոգեբո՞ւժի պիտի ղրկես:
– Մարդիկ հարսանիքի կ’երթան, փոխանակ ուրախ ժամեր անցընելու, սելֆիները շալկած` մէկէն միւսին կ’երթան, ապա անկիւն մը կը քաշուին պատկերասփռելու համար մոլորակի վրայ: Կը խորհի՞ն, որ կարեւոր կը դառնան կամ անմահութիւն կը նուաճեն:
Երբ կը խօսէինք, ծանօթի երիտասարդ աղջիկը իր սելֆին բռնած` մօտեցաւ մեզի:
– Պարո՛ն Արմենակ, կ’ուզեմ ձեզի հետ նկարուիլ եւ Լոսի ու Պուէնոս Այրեսի հօրեղբայրներուս ղրկել, անոնք ձեզ լաւ կը ճանչնան:
Ըսաւ, կանգնեցաւ Արմենակի կողքին, քանի մը քայլ անդին բռնած սելֆիով նկարուեցաւ: Արմենակ շարժում մը ըրաւ ծուռ խօսք մը ըսելու համար: Ոտքին կոխեցի: Ինծի նայեցաւ, մինչ այդ աղջիկը երիտասարդի մը հետ կը նկարուէր, հաւանօրէն իր ընկերոջ պիտի ղրկէր անոր նախանձը գրգռելու համար:
Արմենակ գլուխը օրօրեց եւ ինքնիրեն խօսեցաւ.
– Համակարգիչ եւ համացանց չե՞ն հիւանդանար, exhibitionisme-ի միլիառաւոր պատկերներով, ախտը դարմանելու համար առողջապահական նախարարութիւնները պիտի փակե՞ն անոր կայքերը, սելֆիները պիտի հաւաքե՞ն եւ բաժնե՞ն լոլիկ եւ լուբիա մշակողներուն, որպէսզի անոնցմով տունկերուն ճիւղերը կապեն:
Հանդարտեցնելու համար ըսի.
– Այլեւս անծանօթ-անկարեւոր մարդ չկայ: Բոլորին պատկերները եթերին մէջ են:
– Եթէ ամէն մարդ կարեւոր է, հազուագիւտ անկարեւորները իսկական կարեւորներ կը դառնան,- ըսաւ հնդկացած հայ կուրուն:
17 դեկտեմբեր 2018
