ԹԱՄԱՐ ՅՈՎՀԱՆՆԻՍԵԱՆ
Արուեստագիտութեան դոկտոր
Օրերս Այնճարի «Դալար անկիւն»-ի շրջափակում տեղի ունեցաւ մի համերգ, որ գեղեցկացրեց եւ իմաստաւորեց այդ գիւղաքաղաքի առօրեան: Լեցուն հանդիսատեսի առջեւ ելոյթ ունեցաւ երիտասարդների մի խումբ, որն իր բազմաբնոյթ կատարումներով (հայկական, եւրոպական, ճազ, պլիւզ եւ այլ) մեծապէս գրաւեց ներկաների ուշադրութիւնը եւ արժանացաւ բուռն ջերմ ծափողջոյնների: Ելոյթ ունեցողներն էին. Դանիէլ Գժտրեան (կիթառ), Րաֆֆի Թասլաքեան (դաշնամուր), Ալեքս Շաննաքեան (հարուածային գործիքներ), Շաղիկ Հապեշեան (ջութակ), Շանթ Փալազեան (պաս-կիթառ), Արի Վարդանեան (կիթառ), երգչուհիներ Լիլիթ Աբրահամեան եւ Լեթիսիա Հեքիմեան: Այս երիտասարդները հրաւիրել էին գեղեցկացնելու իրենց համերգային ելոյթը տարիքով իրենցից մեծ, սակայն իր էութեամբ ու կատարումով երիտասարդ այնճարցի մտաւորական Գօգօ Սգայեանին: Այս կազմով յիշեալ համերգի մտայղացող-կազմակերպիչներն էին Դանիէլ Գժտրեանը եւ Րաֆֆի Թասլաքեանը:
«Մենք տակաւին փորձառութիւն չունենք նման ելոյթների, բայց ընդամէնը մէկ ամսում կարողացանք մեր սրտի թելադրանքով ստեղծել այս խումբը: Պէտք չէ մոռնալ, որ մենք, հայերս ունենք երիտասարդ տաղանդներ եւ պէտք է նրանց ներկայացնել մեր ժողովրդին, զարգացնել նրա մշակութային ճաշակը, հաճելի պահեր պարգեւել», ասում է Դանիէլը: «Երբ միմիանց հանդիպում եւ համագործակցում են 2-3 տաղանդաւոր երիտասարդներ` արդիւնքը չի ուշանում ու լինում է զգալիօրէն մեծ»,- ճշմարտացիօրէն յաւելում է Րաֆֆին:
Այո՛, Այնճարի այդ համերգը վառ ապացոյցն է վերոյիշեալ խօսքերի: Եւ ո՛չ միայն: Պարզապէս կարելի է զարմանալ, թէ ինչպէս երաժշտական մասնագիտական լիակատար ուսում չունեցող (որոշ դէպքերում ընդհանրապէս չունեցող) երիտասարդը ունակ է այդքան կարճ ժամանակում պատրաստել եւ հանդէս գալ այսպիսի բարձրամակարդակ կատարումով: Զարմանալ եւ հիանալ: Հիանալ, թէ՛ նման համերգ կազմակերպելու երեւոյթով, եւ թէ՛ բուն մասնագիտական առումներով: Դրանցից անհրաժեշտ է նշել այս երիտասարդների կատարողական բարձր մակարդակի հետեւեալ բաղադրիչները. երաժշտական հնչիւնների մաքուր արտաբերում, միասնական համանուագի (ensemble) վարպետութիւն, արդի եւրոպական աշխարհածանօթ ճազային երաժշտութեան որակեալ, բարձր մասնագիտական ինքնամշակում (improvvisazione)` ինչն ըստ էութեան բացառիկ երեւոյթ է, նաեւ արտայայտիչ զգացմունքային հարուստ մեկնաբանութիւն: Մասնագիտական այս բարձր յատկանիշները առկայ էին ողջ համերգի ընթացքում, իւրաքանչիւր կատարողի մօտ, իւրաքանչիւր ստեղծագործութեան մէջ: Յիշատակման է արժանի նաեւ այն աչքագրաւ նրբութիւնը, որ երգերի կատարողները` Լիլիթ Աբրահամեանը, Լեդիսիա Հեքիմեանը, Գօգօ Սգայեանը օժտուած էին նաեւ որոշակի դերասանական ձիրքերով, եւ իրենց հոգեհաճոյ կատարումները (Լ. Աբրահամեան` «Լուսին», Լ. Հեքիմեան` «Լը պոէմը», «Գ. Սգայեան` «Պելլա չաօ» եւ այլն) հարստացրեցին նաեւ պատեհ դերասանական ելեւէջներով:
Գնահատանքի է արժանի այն փաստը, որ համերգին ներկայ էր Այնճարի քաղաքապետ Վարդգէս Խօշեանը: Ասելով իր սրտի խօսքը, եւ արժեւորելով տաղանդաւոր երիտասարդների այս հիանալի ելոյթը, Վ. Խօշեան շնորհակալութիւն յայտնեց նրանց եւ իրաւացիօրէն շեշտեց, որ նման երեւոյթները անհրաժեշտաբար պէտք է քաջալերուեն եւ ունենան իրենց զարգացման շարունակական ընթացքը: Արդարացի եւ ճշմարտացի է քաղաքապետի խօսքը: Բացի այդ, անկեղծ լինելու համար ընդունենք, որ մեր իրականութեան մէջ առկայ է մեր ներկայիս երիտասարդ սերունդը յաճախակի, երբեմն չափից աւելի փնովելու, քննադատելու միտումը: Սակայն անհրաժեշտ է որպէս ազգային, ե՛ւ բարոյական, ե՛ւ մարդկային պարտաւորութիւն` տեսնել եւ գնահատել մեր այսօրուայ նաեւ տաղանդաւոր ստեղծագործասէր երիտասարդութիւնը եւ հնարաւորինս, այո՛, քաջալերել նրա կեանքի եւ գործունէութեան ուղին:
Մինչ նոր հանդիպո՜ւմ, մինչ նոր համերգնե՜ր…
Երեւան-Պէյրութ
