Ընտրական մեծ միթինկէն ժամեր առաջ, շատեր կասկածով կը մօտենային այն յոյսը ունենալով, որ այս անգամ Դաշնակցութիւնը պիտի չկարենայ համախմբել լիբանանահայութիւնը:
Վերջին շաբաթներուն «նորոյթ» է Դաշնակցութիւն քարկոծելը, բամբասելը եւ զրպարտութիւններ կատարելը: Շատեր անբնական հաճոյք կը զգան, երբ կը տեսնեն ձախողութիւններ եւ վտանգներ, առանց գիտակցելու, որ Դաշնակցութեան հարուածելով նոյնինքն իրենց անձերուն եւ շրջապատին վնաս հասցուցած կ՛ըլլան:
Այո՛, շատեր գրաւ դրած էին, որ հայութիւնը պիտի չընդառաջէ կուսակցութեան կոչին, սակայն երէկուան մեծ միթինկը եկաւ շեշտելու, որ դրամով, բամբասանքով եւ դիմատետրի գրառումներով կարելի չէ շեղել լիբանանահայութեան կեցուածքները, որովհետեւ Դաշնակցութիւնը, ինչպէս երէկ, այսօր եւ վաղն ալ եղած է եւ կը մնայ ժողովուրդին կողքին, իր կարելիութիւններու սահմաններուն մէջ նպաստելով ընկերութեան զարգացման եւ խնդիրներուն հետապնդման:
Անոնք, որոնք պատկերը չտեսան, թող անպայման տեսնեն, «Զում ին» եւ «Զում աութ» թող ընեն, մէկ առ մէկ թող հաշուեն, որովհետեւ հոն միայն պիտի տեսնեն հպարտ, միակամ եւ նուիրեալ լիբանանահայութիւնը:
Վստահաբար շատեր պատկերը տեսնելով անգամ պիտի չկրնան ընդունիլ իրականութիւնը եւ պիտի փորձեն նոր պատճառաբանութիւններ գտնել, թէ մեծաթիւ ներկայութեան նպաստած է երգիչի մը ժողովրդականութիւնը, միւսին գրաւչութիւնը եւ նոյնիսկ նպաստաւոր կլիման: Անոնց համար կարեւորը այն է, որ յաջողութիւնը չվերագրուի Դաշնակցութեան:
Այսպիսիները պիտի խօսին, սակայն ժողովուրդին ձայնը, այս անգամ ալ գերազանցեց աղմուկներուն: Այո՛, Դաշնակցութիւնը այս փուլին արձանագրեց իր մեծագոյն յաղթանակը, որ մայիս 6-ին պիտի ամբողջանայ քուէատուփերուն մէջ` մեր վստահութեան քուէներով: Յաղթանակի հանդէս մը, որուն անխտիր բոլորս պիտի մասնակցինք: