ՀԱՄԲԻԿ ՊԻԼԱԼԵԱՆ
Պահ մը մէկդի դրած մեր սեփական կարծիքն ու մօտեցումը Լիբանան երկրի թէ ընդհանրապէս անոր քաղաքական կառուցուածքին, ներկային ու ապագային մասին, խորհրդարանական ընտրութիւններու այս փուլը, այլապէս պատեհութիւն կ՛ընծայէ մեզի անդրադառնալու կարգ մը երեւոյթներու, որոնք, այսպէս ասած, ուղղակիօրէն կ՛առնչուին լիբանանահայութեան:
Երեւոյթներ, որոնց խորքը մեր հաւաքական կեանքի տագնապներն ու հարցերն են, ազգային մեր մտահոգութիւնները առանձնապէս, որոնք տակաւ կը ծանրանան մեր ուսերուն եւ մեզ կը մղեն ըլլալու աւելի քան ձեռնհաս, ուղղամիտ, շրջահայեաց, նախաձեռնող, աչալուրջ եւ պայծառատես:
Ըսողներ կրնան ըլլալ, թէ արդեօք լիբանանահայը, որ հարիւր եւ աւելի տարիներէ ի վեր այս երկրին հաւատաւոր քաղաքացին եղած է, միթէ վերոնշեալ յատկութիւններուն առաջամարտիկը չէ՞, որ այսօր շեշտը կը դրուի անոնց վրայ:
Համոզումով կը յայտնենք, որ Լիբանանի մէջ ապրող հայը գերազանցած է ինքզինք իբրեւ տիպար, հաւատարիմ եւ արժանահաւատ քաղաքացի, եւ կառչած մնալով իր այս ըմբռնումներուն` գնահատանքի արժանացած է բոլորին կողմէ:
Սակայն ի՛նչն է հարցը, որ կը տագնապեցնէ մեզ ամէն առիթի, մասնաւորաբար խորհրդարանական ընտրութիւններու ատեն, երբ գիտակցելով հանդերձ մեր ներքին` ազգային մտահոգութիւններու տարողութիւնը, յանկարծ մոռացութեան կը տրուին անոնք, եւ մեր ակնկալութիւններուն կիզակէտը կը դառնայ հայու քուէն, որ իր դերն ու տեղը ունեցած է ինչպէս անցեալին, նաեւ` այսօր:
Իրօք, լիբանանահայութիւնը պահպանելով իր ինքնուրոյնութիւնը, իրողապէս պաշտպանած կ՛ըլլայ իր քաղաքացիական իրաւունքն ու քաղաքական դիմագիծը, այլ խօսքով` հայկականութիւնը, ազգային շունչն ու հեռանկարները:
Պիտի ըսուի, որ նոյնինքն լիբանանահայութիւնը ա՛լ ձանձրացած է վերեւ յիշուած եւ քլիշէ բուրող խօսքերէն, որովհետեւ յետպատերազմեան Լիբանանի պատկերը` քաղաքական, տնտեսական թէ ընկերային, զիրար հակասող դէպքերու հոլովոյթը, քաղաքական վերնախաւի ստապատիր վարքագիծն ու անհեռանկար գործելակերպերը, բաւարար ցուցանիշ են մարդս մղելու յուսահատութեան գիրկը եւ առանց երկմտանքի ընդունելու յոռետեսութիւնը:
Լիբանանի երկնակամարը կ՛երեւեփի խորհրդարանական ընտրութիւններու եռուզեռով: Պահ մը ամէն ինչ մէկդի շպրտած, շահամոլ քաղաքագէտն(ներ) ու խեղճացած քաղաքացին(ներ) լծուած են ընտրապայքարի, մէկ կողմէ ապահովել կարենալու սեփական վերընտրութիւնը (իր բոլոր ձեւերով), եւ միւս կողմէ` յագեցնել կարենալու համայնքայնութեան քանդիչ ու կոյր բնազդը:
Հակառակ նորաստեղծ ընտրական օրինագիծին, որով կարելի պիտի ըլլար ապահովել ցանկալի ներկայացուցչութիւն` Լիբանանի խորհրդարանին մէջ, տակաւին շատ հեռու ենք իրականացնելու երազի երկիրը` ապահով ու կայուն, բարգաւաճ ու յառաջադէմ, ուժեղ եւ խոստմնալից:
Ահաւասիկ, վաւերական իմաստն ու դերը լիբանանահայու քուէին, որ խորքին մէջ կը դիմագրաւէ ահաւոր դժուարութիւններ, ճնշումներ, կ՛ապրի ամենադժուար պահը եւ ենթակայ է բազում հոսանքներու եւ կողմնորոշիչ յորձանուտերու:
Այդուամենայնիւ, հաւատացողն ենք, որ լիբանանահայութեան բազկերակը տակաւին կը շնչէ հայօրէն, հակառակ լիբանանահայութեան կազմակերպ կեանքին հետ կապ չունեցող հսկայական բացթողումներու, տխուր երեւոյթներու, ապազգային վերաբերումներու, յամեցող խոստումներու, խեղճացած դէմքերու, պատասխանատուութիւններէ փախուստ տուողներու, ապիկար ու խենեշ գործելակերպերու եւ մասամբ նորին:
Այո՛, ինչպէս միշտ, նաեւ այս անգամ, իմ քուէս` լիբանանահայութեան ապագայի շահերուն համար է. վե՛րջ:
9-4-2018
