ՎԱՀՐԱՄ ԷՄՄԻԵԱՆ
«Ազդակ» օրաթերթը իր 24 հոկտեմբեր 1937-ի թիւին մէջ լիբանանահայերուն կոչ կ՛ուղղէր իրենց քուէները չծախելու: Այդ կոչը կը վկայէ, թէ որքա՛ն հին է Լիբանանի մէջ ընտրակաշառքի երեւոյթը: Մայրիներու երկրի անկախութենէն ալ առաջ գոյութիւն ունեցած այդ ախտը, դժբախտաբար, կը գոյատեւէ մինչեւ օրս:
Այլ համայնքներու մօտ այդ ընտրակաշառքները կը կատարուին զուտ ընտրական հաշիւներով: Լիբանանահայերու քուէներու գնումը, սակայն, ընտրական նպատակներ չի հետապնդեր միայն: Ոմանք քուէի դիմաց գումարներ առաջարկելով, իսկ ուրիշներ օդին մէջ գեղեցիկ խօսքեր ու գաղափարներ արձակելով կը փորձեն շլացնել, խաբել ու մոլորեցնել հայ քուէարկողը եւ զայն մղել իր իսկ շահերուն դէմ գործելու:
Նորելուկ քաղաքական դէմքերէն եւ անոնց կողքին ու ետին կանգնած ուժերէն կազմուած այդ վոհմակին նպատակը աւելի քան յստակ է` ջլատել հայութեան ազատ կամքն ու քաղաքական կշիռը: Ահա թէ ինչու անոնց անմիջական թիրախը հայութեան ընդհանրական շահերուն արթուն պահակը, անոր կամքին արտայայտիչն ու ծառան` ՀՅԴ-ն է: Վերջինիս ուժը ժողովուրդն է, այս պարագային` հայ քուէարկողը, ուստի փորձ կը կատարուի կտրելու այդ կապը:
Անոնք կը ջանան լիբանանահայը զրկել իր ինքնուրոյնութենէն եւ զայն վերածել անդիմագիծ քաղաքացիի մը: Ըստ անոնց, մարոնին, սիւննին, շիին եւ տիւրզին իրաւունք ունին իրենց դիմագիծը պահելու, սակայն լիբանանահայը պէտք է ըլլայ միայն լիբանանցի եւ ոչ թէ նաեւ հայ: Խեղճերս ի՞նչ իմանան, թէ մենք կրօնական համայնքէ մը աւելին ենք, մենք ազգ ենք: Մեր ինքնութիւնը չէ հիմնուած ծիսակատարական աւանդութեան վրայ, այլ` բազմահազարամեայ պատմութեան, աստուածատուր գիրեր ունեցող լեզուի եւ բարձր մշակոյթի:
Աւելի՛ն, անցնող 18 տարիներուն ընթացքին, ճիշդ է, որ Դաշնակցութիւնը գործեց միայն 2 երեսփոխաններով, սակայն անոնք Լիբանանի 7-րդ մեծագոյն համայնքին` լիբանանահայութեան ջախջախիչ մեծամասնութեան քուէներով ընտրուած երեսփոխաններ էին: Անոնց կշիռը այդ հանգամանքէն կը բխէր եւ ոչ թէ` անոնց թիւէն: Անոնք պարզապէս օտար երեսփոխանական պլոքներու մէջ յաւելեալ թիւ մը չեղան, այլ` ուրոյն դիմագիծ, անկախ կամք, խօսք ու կեցուածք ունեցող գործիչներ, որոնք հրաւիրուեցան, եւ անոնց կարծիքը նկատի առնուեցաւ երկիրը յուզող լուրջ ու ծանր հարցերու լուծման համար Տոհայի նման վճռորոշ ժողովներուն ընթացքին:
6 մայիսի խորհրդարանական ընտրութիւններուն ընթացքին հիմնական խնդիրը երեսփոխանական աթոռ մը աւելի կամ աթոռ մը պակասը չէ, այլ լիբանանահայութեան ընդհանրական շահերը, անոր վարկը, պատիւն ու դիմագիծը պաշտպանելը: Ահա այդ խնդիրը պիտի լուծենք քուէ առ քուէ: