ՊԵՏԻԿ
Այո՛, լիբանանցի հայուն քուէն ծախու չէ, որովհետեւ լիբանանցի հայը ամէն բանէ առաջ ազգային գիտակցութիւն եւ արժանապատուութիւն ունի:
Առաւել, եւ` ամէնէն հիմնականը, լիբանանցի հայը, որ հայկական հոսանքին ալ պատկանի, տարիներէ ի վեր փաստած է ամբողջ լիբանանցի ժողովուրդին, որ ինք կը հետեւի իր կուսակցութեան եւ իր պատկանած հայկական «կողմին» յանձնառութեան տակ է:
Այլ խօսքով, մենք լաւ գիտենք, որ հայկական ու ազգային մեր իրաւունքները կը բնորոշուին եւ կը պահպանուին մեր կուսակցութիւններուն միջոցով, մեր ղեկավարներուն արթուն հսկողութեան շնորհիւ:
Հետեւաբար լիբանանցի հայը չի քուէարկեր անհատներու, այլ կը մնայ հաւատարիմ` մեր ղեկավարութեան եւ կը քուէարկէ` ըստ կուսակցութեան ցուցմունքներուն:
Հպարտ ենք մեր ղեկավարութեամբ, որովհետեւ տարիները մեզ համոզած են, որ վստահելով մեր քաղաքական կազմակերպութիւններուն` մենք սատարած ենք մեր ազգային գոյութեան կառոյցին ու պահպանումին:
Հոս կ՛ուզեմ աւելցնել, որ երբ մեր միւս հայրենակիցները ժպիտով կը հաստատեն, թէ հայը կը քուէարկէ` ըստ մեր կուսակցութեան որոշումին, ես այդ ժպտող դէմքերուն կ՛ըսեմ հետեւեալը. այո՛, մենք հպարտ ենք ու առանց տատամսելու կը հետեւինք մեր ղեկավարութեան ցուցմունքներուն եւ որոշումներուն, որովհետեւ անոնք են քաղաքական եւ մեր ազգային շահերուն գիտակից եւ արթուն պահակները, մենք անհատական շահեր չունինք, այլ ունինք հայ ազգային գոյութիւն, ոչ իբրեւ անհատ, այլ կը գոյատեւենք իբրեւ զանգուած:
Անշուշտ այս կեցուածքը աւելի հաստատուն պահելու համար հայ երեսփոխանական պլոքը կ՛ուզենք վերականգնած տեսնել:
