Յ. ԲԱԳՐԱՏՈՒՆԻ
Փակեցինք 2017 տարին` իր լաւ ու վատ էջերով: Հաւաքական մեր կեանքը արձանագրեց նուաճումներ ու յաջողութիւններ: Բացթողումներ ալ կատարուեցան անտարակոյս: Իւրաքանչիւր անհատ, իր իմացութեան սահմաններուն մէջ կրնայ ընդհանուր գնահատանքը կատարել անցնող տարուան:
2017 տարին ու զայն նախորդող տարիները փակելով կարելի չէ միայն դրական գնահատումներով բաւարարուիլ: Հիմնականը` քննական առողջ մտածողութեամբ, անկեղծ ու անշահախնդիր մօտեցումներով կշռադատելն է ու դասեր քաղելով մուտք գործել 2018 տարին:
Բոլոր տուեալները ցոյց կու տան, որ 2018 տարին պիտի ըլլայ եռուն տարի մը թէ՛ համահայկական եւ թէ՛ ներլիբանանեան իմաստով, ուր մենք իբրեւ Լիբանանի գոյութեան անքակտելի բաժին, պարտաւոր ենք գործօն եւ խիզախ կեցուածքներով հրապարակ գալ թէ՛ ի խնդիր Լիբանանի եւ Լիբանանի հայութեան եւ թէ՛ ի խնդիր համայն հայութեան ընդհանրական ուժեղացումին:
2018-ը յոբելենական թուականներով հարուստ տարի մըն է: 2018-ին համայն հայութիւնը կը նշէ հաւաքական մեր կեանքին վրայ իրենց վճռական դրոշմը ձգած կարգ մը թուականներ:
Այս տարի հաւաքաբար պիտի նշենք հետեւեալ թուականները.
2800-ամեակը Երեւան մայրաքաղաքի հիմնադրութեան եւ 100-ամեակը անկախ Հայաստանի մայրաքաղաք հռչակման,
100-ամեակը Հայաստանի պետականութեան վերականգնման,
100-ամեակը Հայ մարմնակրթական ընդհանուր միութեան հիմնադրութեան,
90-ամեակը Համազգային հայ կրթական եւ մշակութային միութեան հիմնադրութեան,
35-ամեակը Լիզպոնի հերոսական գործողութեան,
30-ամեակը Արցախեան պահանջատիրութեան բռնկումին,
30-ամեակը Սումկայիթի հայութեան ջարդերուն,
30-ամեակը Հայաստանը հարուածած երկրաշարժին:
Ամեակներ, որոնք կը բնորոշեն հայ ժողովուրդի նկարագրային կառուցուածքի հիմքերը եւ անոնց նշումը մղիչ ուժի կը վերածուի ներկայ եւ յառաջիկայ սերունդներուն համար:
Երեւանի հիմնադրութիւնը հայութեան ամրակուռ կամքին եւ յաւերժութեան խորհրդանիշն է անտարակոյս:
Հայաստանի Հանրապետութեան անկախութեան հռչակման եւ պետականութեան վերականգնման գոյապայքարը, հայ մարդուն ազատ ու անկախ ապրելու եւ ազատատենչ թռիչքի յիշեցումն է ու խորհրդանիշը:
ՀՄԸՄ-ի եւ Համազգայինի ամեակները, հայ երիտասարդութեան բարձր դերակատարութեան եւ հայ մշակոյթի անզիջելի գործօնի հրամայականին բնորոշիչներն են:
Լիզպոնն ու Արցախի պահանջատիրութեան պոռթկումը հայ ազատ մարդու ցասումի բռնկումն են եւ ազատ ու ինքնիշխան ապրելու անտեղիտալի կամքի վերընձիւղումը:
Սումկայիթն ու երկրաշարժը տառապանքէն փիւնիկի վերազարթօնքի լաւագոյն օրինակներն են:
Ու այս բոլոր ամեակները զիրար միացնող, զօդող եւ հասարակ, մէկ յայտարարի տակ բերողը հայկականութի՛ւնն է, ազգայի՛ն կամքը եւ ազգայնականութի՛ւնը:
Թէ ինչպէս պէտք է նշել կամ պիտի նշուին այս ամեակները, թէ՛ պետական, թէ՛ գաղութային եւ թէ՛ լիբանանեան մակարդակներու վրայ, գործադաշտերու համապատասխան շրջանակները վստահաբար պիտի կարենան ծրագրումները կատարել եւ զանոնք գործադրութեան յանձնել:
Հիմնականը սակայն այս ամեակներու նշման մէջ, անցեալը վերյիշելով ու զայն պանծացնելով հանդերձ ընել այնպէս, որ մենք զմեզ արժանի նկատենք այդ անցեալին ժառանգորդները ըլլալու եւ անոր թելադրականութեամբ յեղափոխենք մեր ներկան, սրբագրենք շեղումները, դարմանենք յուսախաբումները, թօթափենք խոտորումները եւ վերագտնենք հայկական ինքնութեան արժէքները:
Ճիշդ է, 2018-ն ամեակներու տարի է: Ու որպէսզի այդ ամեակները քարացած գաղափարներու կուտակում չմնան, յուշակոթողներու եւ հանդիսութիւններու չվերածուին, պարտաւոր ենք զանոնք թելադրականութեան ու կենդանի կեանքի սնունդի վերածել:
2018-ը հայկական արժէքներու տարին է:
2018-ը մենք զմեզ վերագտնելու տարին է:
2018-ը մեր աւանդական ակունքներուն վերադարձի տարին է:
2018-ը յաւելեալ ուժի, կռանուած ուժի տարին է:
Միասնաբար, բռնցքուած միասնական ուժ դառնալու տարին է:
2018-ը մեր կամքը ազատօրէն արտայայտելու տարին է: Զգօնութեան ու խղճի վերադարձի տարին է:
Ինքնութեան ակունքներուն վերադառնալու տարին է:
Ու վերջապէս,
Հայկականութեա՛ն տարին է:
