ՆԱԹԱՆ ՊԵՏՐՈՍԵԱՆ
21 դեկտեմբեր 2017-ին տեղի ունեցան Քաթալոնիոյ ընդհանուր ընտրութիւնները` յառաջացնելու համար նոր խորհրդարան մը (Քաթալոնիոյ անկախութեան հանրաքուէին պատճառով Սպանիոյ վարչապետ Մարիանօ Ռախոյի կողմէ նախկին խորհրդարանին լուծարումէն ետք):
Խորհրդարանական ընտրութիւնները քաթալան ժողովուրդին համար երկրորդ առիթ մը հանդիսացան` արտայայտելու իրենց ազգային ինքնորոշման իրաւունքը եւ որոշելու իրենց հայրենիքին ճակատագիրը:
Ընտրական պայքարին մէջ ընդգրկուած ուժերը կը բաղկանային երկու ճակատներէ. առաջինը կը ձգտի անկախանալ սպանական լուծէն եւ միացեալ թագաւորութեան փոխարէն` կերտել անկախ հանրապետութիւն մը (Հանրապետական ձախ կուսակցութիւն, առաւել` Բոլորս միասին, Մենք կրնանք եւ Ժողովրդային միութիւն թեկնածութիւն դաշինքներ): Երկրորդ ճակատը դաշնակցայինն (ժողովրդավարական, քաղաքացիներ եւ ընկերվարական կուսակցութիւններ) է, որ կ՛ուզէ Քաթալոնիան պահել ինքնավար համայնք` Սպանիոյ հովանաւորութեան տակ: Հոս կը տեսնենք, որ ընտրական պայքարը սկզբունքներու եւ համակարգային պայքար է երկու հակասական ուժերու միջեւ:
Սպանիոյ դաշնակցային կառավարութեան կողմէ Քաթալոնիոյ մէջ տեղի ունեցած անկախութեան հանրաքուէին չեղեալ յայտարարումը պայքարի նոր ալիք մը յառաջացուցած է արդէն իսկ անկախութեան ձգտող տարրին մէջ, եւ այս ալիքը, անշուշտ, իր արտայայտութիւնը գտաւ խորհրդարանական ընտրութիւններու արդիւնքներուն ընդմէջէն: Ազգային ինքնորոշումի ձգտող կուսակցութիւնները շահեցան քուէներուն 54 առ հարիւրը, իսկ դաշնակցայինները` 43: Այսպիսով, ապարդիւն անցան մէկ կողմէ սպանական պահպանողական կառավարութեան կատարած հակաժողովրդավար եւ այլամերժ փորձերը, որոնք կը միտէին սառեցնել քաթալաններու ազգային ինքնորոշումը, միւս կողմէ ալ ձախողեցան համաշխարհայնացման հիմնարկները, որոնք իրենց ճիգերը թափեցին Քաթալոնիան պահելու իբրեւ Սպանիոյ ենթարկուած գործարարական ցանց մը:
Հայ ազգը նմանօրինակ կացութեան մը մէջ գտնուած է արդէն. Արցախը, 7 տասնամեակներ ապրած ըլլալով ազրպէյճանական տիրապետութեան տակ, 1990-ին ոտքի ելաւ` արտայայտելու իր ինքնորոշման իրաւունքը (խորհրդային սահմանադրութեան համաձայն), սակայն Խորհրդային Ազրպէյճանի կառավարութիւնը չեղեալ նկատեց հանրաքուէին արդիւնքները, եւ իր ժառանգորդը (Ազրպէյճանի Հանրապետութեան կառավարութիւնը) կը շարունակէ այդ հանրաքուէն չեղեալ նկատել մինչեւ օրս: Ատոր համար անկախութիւն ձգտող կուսակցութիւններու յաղթանակը դրական երեւոյթ մը կը դառնայ համայն հայութեան եւ յատկապէս Արցախին համար:
Անկախութեան ձգտող կուսակցութիւններու յաղթանակը, ազգային ինքնորոշման իրաւունքի կողքին,արմատական փոփոխութիւններ պիտի յառաջացնէ Քաթալոնիոյ ընկերային, տնտեսական եւ քաղաքական կեանքին մէջ. հանրապետութեան կերտում, խստամբերական ելեւմտական քաղաքականութեան կասեցում եւ պահպանողական օրէնքներու ջնջում (մանաւանդ` սեռային անհաւասարութեան վերաբերեալ):
Քաթալոնիոյ անկախութեան կողմնակից ուժերուն նկատմամբ համակրանքի աճը եւ խորհրդարանին մէջ անոնց ներկայութեան յաւելումը այս դարուս ազգային-ազատագրական պայքարի նոր օրինակ մը պիտի դառնայ բոլոր զրկուած ազգերուն համար եւ իր արձագանգը պիտի գտնէ Արցախի, Հիւսիսային Իրլանտայի մէջ եւ այլուր` վառ պահելով իրաւազուրկ ազգերու պայքարի ոգին:
