ՍԵԴՕ ՊՈՅԱՃԵԱՆ
Երբ պէտք ունինք ճառագայթող մտքի,
Երբ կարիքը ունինք կազմակերպական հանճարի,
Երբ կը փնտռենք գաղափարական բիւրեղացում,
Երբ կ՛որոնենք մեր յեղափոխական աւանդներուն վերադարձնող բազուկը,
Երբ կը փորձենք ելքեր գտնել դէպի կառուցային ու մտային արդիականացում,
Երբ կը սպասենք բարի, ազնիւ եւ առաքինի ընկերոջ գալստեան,
Երբ կ՛ուզենք մեծին մէջ տեսնել խոնարհ առաջնորդը…
Այն ատեն կը զգանք բացակայութիւնը մեր մեծ ընկերոջ` Հրայր Մարուխեանին:
Տարածուող մակերեսայնութիւնը, հիւծեցնող միջակութիւնը եւ ջլատող փառամոլութիւնը կրնան պահ մը մոլորեցնել մեզ, սակայն անոնք չեն կրնար սքողել մեծերուն մեծութիւնը, անոնց օրինակին վարակող հարկադրանքը:
Այդ պահուն կը զգանք ներկայութիւնը մեր մեծ ընկերոջ` Հրայր Մարուխեանի գաղափարական կտակին ու կազմակերպական ժառանգին:
Ինչպէս այլ մեծ ընկեր մը` Հրաչ Տասնապետեան, օրին ըսած է. «Ցաւն ու ցաւակցութիւնները բոլորիս համար են, Հրա՛յր, ՀՅ Դաշնակցութեան բոլոր մարմիններուն ու բոլոր ընկերներուն, որոնք օր մը, տեղ մը, պիտի զգան պակասը քու խրախուսիչ, հրահրող, երբեմն ալ սաստող ներկայութեանդ»:
Կը զգանք բացակայութիւնը մեր մեծ ընկերոջ: Կը փնտռենք ընկ. Հրայրին խրախուսիչ յորդորները, հրահրող ցուցմունքները, եւ մանաւա՛նդ սաստող ներկայութիւնը:
Ամէնէն դժուարին պահերուն իսկ, երբ իրեն հարցնէինք մտահոգութեամբ, ընկ. Հրայր կը պատասխանէր` «Միշտ պինդ»: Այժմ հերթը չէ՞ եկած մեզի պատասխանելու` «Միշտ պինդ, ընկ. Հրայր»:
