Քառասուն օրեր առաջ հեռաւոր Աւստրալիայէն ստացանք Սիրան Քահկեճեանի մահուան գոյժը:
Սիրան Քահկեճեանին կորուստը սուգի մատնեց եւ խոր ցաւ ու կսկիծ պատճառեց ո՛չ միայն իր հարազատներուն, այլեւ` իր գաղափարի եւ գործի ընկեր-ընկերուհիներուն:
Ընտանիքի օրինակելի եւ տիպար մայր մըն էր: Ան նաեւ միութենական կեանքի մէջ յատկանշուեցաւ շրջապատին հետ իր ունեցած իւրայատուկ վերաբերումով եւ իմաստութեամբ լեցուն խաղաղասիրութեամբ:
Որքան ալ ծանրակշիռ ըլլար վիճակ մը, բացառիկ զգուշութեամբ կ՛ուզէր հարթել հարցը` առանց վիրաւորելու կամ նեղացնելու ոեւէ մէկը: Բարի եւ ազնիւ էր թէ՛ իր հարազատներուն` ընտանեկան կեանքին մէջ եւ թէ՛ միութենական, ինչպէս նաեւ` ընկեր-ընկերուհիներուն արժեւորման մէջ:
Ան երկար տարիներ նուիրուածութեամբ ծառայեց ԼՕԽ-ի «Աշխէն» մասնաճիւղի վարչութեան մէջ` ստանձնելով պատասխանատու պաշտօններ եւ անձնուրացութեամբ ու բծախնդրութեամբ կատարեց իրեն վստահուած բոլոր պարտականութիւնները:
Օրինակելի ԼՕԽ-ականի պատկերդ յաւերժ պիտի ընկերակցի մեզի, եւ յիշատակդ միշտ վառ պիտի մնայ քեզ ճանչցող ընկերուհիներուն յիշողութեան մէջ, սիրելի՛ Սիրան Քահկեճեան: Քու տիպար ուղիդ մեր երթին շարունակութիւնը պիտի ըլլայ:
Վարձքդ կատար, անկե՛ղծ ընկերուհի:
Հողը թեթեւ գայ վրադ ու հոգիդ հանգչի երկնային արքայութեան մէջ:
ԸՆԿԵՐՈՒՀԻ ՄԸ
