ԿԱՐՕ ԱԲՐԱՀԱՄԵԱՆ
Բարի սովորութեան մը վերածուեցաւ տպագիր մամուլի տասնամեակային նշումները: Այս տարի լիբանանահայ երեք օրաթերթերն ալ կը նշեն իրենց տարեդարձներ. «Ազդակ»-ը (90)‚ «Արարատ»-ը (80)‚ Զարթօնք’-ը (80):
Ժամանակակից տպագիր մամուլին սպառնացող իրավիճակը նկատի ունենալով` լոյս տեսնող լիբանանահայ բոլոր թերթերն ու հանդէսներն ալ արժանի են նշելու իրենց տարեդարձները. «Աւետիք»-ը (85)‚ «Հասկ»-ը (85)‚ «Պատանեկան Արձագանգ»-ը (81)‚ «Ջանասէր»-ը (80)‚ «Խօսնակ»-ը (60)‚ «Բագին»-ը (55)‚ «Հայկազեան Հայագիտական Հանդէս»-ը (47)‚ «Ձայն Հրեշտակապետին»-ը (36)‚ «(Նոր) Սփիւռք»-ը (27)‚ «Ծաղիկ»-ը (12)‚ «(Նոր) Մասիս»-ը (11)‚ «Կամար»-ը (11)‚ «Փթիթ»-ը (7): Որքան փափաքելի պիտի ըլլար այս ցանկին վրայ աւելցնել «Մարզիկ»-ը (37) եւ «Դիտակ»-ը (20)‚ եւ ըստ մեր ստացած տեղեկութիւններուն‚ անոնք այս տարուընէ սկսեալ պիտի հրատարակուին առցանց: Որոշ ատենէ մը ի վեր հրապարակի վրայ չենք տեսներ եւ ոչ ալ լուր մը ունինք «Արծիւ»-էն‚ եւ «Հասկ Հայագիտական Տարեգիրք»-էն: Իսկ «Նայիրի»-ն ու «Կանչ»-ը վերջնականապէս դադրած կ՛երեւին:
Արտաշէս Տէր Խաչատուրեանի եւ Ժիրայր Դանիէլեանի` լիբանանահայ մամուլի մասին բազմաթիւ ուսումնասիրութիւնները եւ պատրաստած մամլոյ ցանկերը կը վկայեն փառաւոր անցեալի մը մասին: Այսօրուան օրաթերթերու տարեդարձներու արդար նշումը ցաւալի յիշեցում մը կատարեն‚ թէ այդ անցեալէն ի՛նչ փոխանցուած է ներկային: Ներկան սոսկ վկայ մըն է տպագիր մամուլին բոլորած դժուար օրերուն եւ անխուսափելի ճակատագրին մասին: Որքան ալ անկարելի թուի առցանց մամուլին հետ մրցիլ‚ անպայմանօրէն ձեւը պէտք է գտնուի նոր սերունդը ընտելացնելու մամուլի եւ ընթերցանութիւն կոչուած հաճոյքին:
Պարոնեանական պտոյտ մը Պուրճ Համուտի փողոցներուն մէջ` պիտի ապացուցէ, որ թերթ ընթերցողները կը պատկանին երէց սերունդին: Լրջօրէն պէտք է մտածել գոնէ օրաթերթային մամուլը ծանօթացնել դպրոցական սերունդին (գէթ անոնց, որոնք կը յաճախեն հայկական վարժարաններ): Ատենին գրեթէ ամէն հայախօս տունէ ներս հայերէն թերթ մը կը տեսնուէր: Ատենին կային նաեւ հայերէնի ուսուցիչ-ուսուցչուհիներ‚ որոնք դասագիրքի փոխարէն` օրուան մամուլը կ՛օգտագործէին իբրեւ դասանիւթ:
Նման կացութիւն մը յուսալով չէ, որ պիտի բարեփոխուի‚ այլ` վճռականութեամբ եւ գիտակցութեամբ: Լոզունգ արձակողները պարտաւոր են անյապաղօրէն որոշում տալու փուլին անցնելու:
