Նիսի մէջ 102 տարեկան հասակին իր մահկանացուն կնքեց Շամիրամ Սեւակ: Ան 1915-ին նահատակուած մտաւորականներու ամէնէն յաճախ յիշուող անուններէն Ռուբէն Սեւակի աղջիկն էր, միակ շառաւիղը լուսաշող այդ փաղանգին, որ դեռ ի կեանս էր:
Ռուբէն Սեւակ Զուիցերիոյ մէջ, ուր մեկնած էր ուսման համար, ամուսնացած էր գերմանացի գնդապետ Ֆրանց Աբէլի աղջկան` Եանի Աբէլի հետ ու ունեցած երկու զաւակ. առջինեկը` Լեւոն, իսկ երկրորդը` Շամիրամ, որ ծնած էր Պոլիս 1914-ին:
Հօր նման տաժանելի եղաւ Շամիրամ Սեւակի կեանքն ալ. գերմանուհի մայրը իր ամուսնոյն մահէն ետք յաջողած էր փախուստ տալ Պոլիսէն, շնորհիւ` գերման դեսպանին օգնութեան եւ զաւակներուն հետ հանգրուանած` Ֆրանսայի հարաւը: Շամիրամ ուշ ամուսնացած էր եւ զաւակ չէր ունեցած:
Շամիրամ Սեւակ իր յառաջացեալ տարիքին համեմատ միշտ ալ կ՛երեւէր շատ աւելի երիտասարդ: Կը սիրէր կրկնել` «ինծի յաճախ կը հարցնեն, ի՞նչ է չծերանալու գաղտնիքդ», շարունակելով. «Պատասխանս միշտ կ՛ըլլայ, հա՜յրս, անոր սիրային երգը: Այլապէս, սարսափելի է մտածել, որ ես անկէ աւելի քան երեք անգամ տարիքոտ եմ»` ակնարկելով իր հօր նահատակութեան, երբ ան հազիւ թէ բոլորած էր 30 գարուններ: «Ո՛չ, ո՛չ, ան իմ հայրս է եւ անոր ինծի ուղղուած դասերը դեռ չեն աւարտած», կ՛եզրակացնէր Շամիրամ:
