Պատրաստեց` ՄԱՐԳԱՐԻՏԱ ՅՈՎՀԱՆՆԻՍԵԱՆ
Հայաստանի Հանրապետութեան արդարադատութեան նախարար Արփինէ Յովհաննիսեանը ծնուել է 1983 թուականի դեկտեմբերի 4-ին, Երեւանում: Երկրի քաղաքական ասպարէզում ամենաերիտասարդ քաղաքական գործիչներից մէկը նաեւ հիանալի զրուցակից է, ումից շարունակ կարելի է սովորել: Այսպիսով ներկայացնում ենք նախարար Արփինէ Յովհաննիսեանի հետ օրերս իրականացրած բացառիկ հարցազրոյցը:
«ԱԶԴԱԿ».- Մանկութեան ձեր երազանքը ո՞րն Էր: Արդեօք այդ երազանքնե՞րն են ապագան կառուցում:
ԱՐՓԻՆԷ ՅՈՎՀԱՆՆԻՍԵԱՆ.- Մանկութեան երազանքներ շատ եմ ունեցել, ինչպէս բոլորը: Եթէ խօսենք հասուն մանկութիւնից, ապա երազել եմ դառնալ լաւ իրաւաբան: Առհասարակ կարծում եմ, որ մանկութեան երազանքները ուղղորդում են դէպի ապագայ, բայց ապագան մանկութեան երազանքներով չի կառուցւում:
«Ա.».- Մանկութիւնը ե՞րբ է վերջանում:
Ա. Յ.- Մարդու կեանքում մանկութիւնը կարող է եւ չվերջանալ: Եթէ փորձեմ բաժանում անցկացնել, ապա կը ստանամ հետեւեալը. մանկութիւնը շարունակւում է այնքան, որքան մարդ շարունակում է երազել, հասունութիւնը վրայ է հասնում այն ժամանակ, երբ սկսում ես ապրել միայն այսօրուայ օրով, իսկ ծերութիւնը… երբ լաւագոյնը համարում ես արդէն իսկ անցած-գնացած: Այս իմաստով համարում եմ, որ իմ մանկութիւնը չի աւարտուել:
«Ա.».- Ի՞նչն է ձեզ ոգեւորում կեանքում եւ ինչի՞ց էք նեղանում:
Ա. Յ.- Առհասարակ ոգեւորութիւնը կարող է կործանարար լինել, աշխատում եմ աւելորդ չոգեւորուել որեւէ կատարածս աշխատանքով կամ յաջողութեամբ, քանի որ ոգեւորուելուց յաճախ կորցնում ես սթափութիւնդ, այն թոյլ չի տալիս ընկալել իրականութիւնն ամբողջովին: Երբ ոգեւորութեան ալիքը բարձրանում է, ապա կարող է իր հետ տանել կարեւորն ու թանկը:
Ինձ նեղացնել կարող են միայն ինձ հարազատ մարդիկ: Աններողամտութիւնն ու վիրաւորանքը սովորաբար ուղղուած են մեր մտերիմ մարդկանց դէմ, մենք երբեք չենք դառնանում օտարի պատճառով, մարդ որքան մօտ է կանգնած միւսին, այդքան հարուածն անշեղ է: Սակայն եթէ մենք շարունակենք մնալ արդարացուած զայրոյթի մէջ, ապա չենք կարող լինել ազատ: Երբ ներում ես քեզ կամ դիմացինիդ, դու քեզ ազատում ես անցեալից: Ներել` նշանակում է ազատագրուել:
«Ա.».- Ովքե՞ր են ձեզ ոգեշնչել:
Ա. Յ.- Առհասարակ ինձ համար յատուկ հերոսներ կամ ոգեշնչողներ չեն եղել: Սակայն միւս կողմից էլ ոգեշնչել կարող է ցանկացած անծանօթ մարդ անգամ, որի վարքագիծը կամ յաջողութիւնները հոգեհարազատ են եղել քեզ համար:
«Ա.».- Ինչի՞ց էք ուժ առնում:
Ա. Յ.- Փորձում եմ միշտ իմ ներսում գտնել ուժ` շարունակելու առաջ շարժուել: Ի հարկէ, կան հարազատ մարդիկ, որոնք ինձ միշտ ուժ են տալիս:
«Ա.».- Յաջողութիւնը ի՞նչ են զոհաբերում:
Ա. Յ.- Ցանկացած գործում յաջողութեան հասնելու համար առաջին հերթին անհրաժեշտ է ջանասիրութիւն, պէտք է յամառօրէն չարչարուել, չյանձնուել, աշխատել, շատ աշխատել: Կարեւորագոյն գործօն է նաեւ յաջողութեան հանդէպ հաւատը, հաւատը սեփական ուժերիդ, գաղափարներիդ: Որքան շատ ես հաւատում, այնքան աւելի յաջողակ ես դառնում:
Յաջողութեան հասնելիս ճանապարհին թողնում ենք ջանքեր, առողջութիւն, եւ որ ամենաթանկն է` ժամանակ: Յաջողակ լինելը դժուար գործ է: Բայց սա եւս ընտրութիւն է:
«Ա.».- Սի՞րտ, թէ՞ ուղեղ… ինչի՞ն հետեւել… ինչո՞ւ:
Ա. Յ.- Ըստ հոգի-շունչ-մարմին բաժանման, մարդու եւ՛ սիրտը, եւ՛ միտքը գտնւում են մարդու շնչաւոր տիրոյթում, հետեւաբար հոգուց բխող որոշումներով պէտք է առաջնորդուենք` հոգով վարուենք եւ արդիւնքում կը բաւարարենք թէ՛ մտքին եւ թէ՛ սրտին:
«Ա.».- Գեղեցկութիւնն ո՞ւժ է… ինչո՞ւ:
Ա. Յ.- Առիթ ունեցել եմ նշելու, որ մեր իրականութեան մէջ գեղեցկութիւնը յաճախ դիտւում է որպէս խելքի բացակայութեան հիմնաւորում կամ արդարացում: Չէի շտապի գեղեցկութիւնն ուժ անուանել, քանի որ գեղեցիկ կինը միշտ չէ, որ կարող է անել այն, ինչը կարող է անել խելացի կինը: Իսկ, առհասարակ, համաձայն եմ այն մտքի հետ, որ գեղեցկութիւնը խնդիր է երկու դէպքում` երբ այն չկայ` եւ երբ բացի դրանից` այլ բան չկայ:
«Ա.».- Համարձակ մարդը ինչի՞ց է վախենում: Եւ օրինակ` դուք:
Ա. Յ.- Առիթներ ունեցել եմ խօսելու տագնապների եւ վախերի մասին: Կարծում եմ` համարձակութիւնն ու վախը միշտ չի, որ բացառում են միմեանց: Իմ վախերը փոքր-ինչ այլ են, ուղղակիօրէն կապուած են մարդկանց եւ մարդկային յարաբերութիւնների հետ: Թերեւս ամէնից շատ վախենում եմ մարդկային կորստից:
Ինչո՞ւ չէ, նաեւ վախենում եմ մարդկանցից, ովքեր ոչնչից չեն վախենում:
Մնացած վախերը յաղթահարելի են, պէտք է չխուսափել դրանց առերեսուելուց:
Ինչպէս նշում է ֆրանսացի նշանաւոր հրապարակախօս Պոմարշէն. «Երբ սարսափի դէմ մատնւում ես երկիւղի, սկսում ես զգալ երկիւղի սարսափը»:
«Ա.».- Հայկական համայնքներում ի՞նչ զգացողութիւններ էք ունեցել:
Ա. Յ.- Տարբեր… ջերմութիւն, կարօտ, հարազատութիւն:
«Ա.».- Ի՞նչ կը մաղթէիք սփիւռքահայութեանը:
Ա. Յ.- Ցանկանում եմ հայրենիքի նկատմամբ ջերմութիւնը միշտ պահպանուի, եւ մի օր բոլորին տեսնեմ Հայաստանում:
Կրթութիւնը
2000-2004 թթ.- սովորել եւ աւարտել է Երեւանի պետական համալսարանի` ԵՊՀ-ի իրաւաբանական բաժանմունքը:
2004-2006 թթ.- սովորել եւ աւարտել է ԵՊՀ իրաւաբանական բաժանմունքի մագիստրատուրան:
2006-2009 թթ.- սովորել եւ աւարտել է ԵՊՀ իրաւաբանական բաժանմունքի ասպիրանտուրան: Իրաւաբանական գիտութիւնների թեկնածու:
Աշխատանքային գործունէութիւնը
2003-2006 թթ.- ՀՀ արդարադատութեան նախարարութեան աշխատակազմի դատաիրաւական բարեփոխումների վարչութեան քրէակատարողական ծառայութեան բարեփոխումների բաժնի առաջին կարգի մասնագէտ:
2006-2007 թթ.- ՀՀ արդարադատութեան նախարարութեան աշխատակազմի դատաիրաւական բարեփոխումների վարչութեան քրէակատարողական ծառայութեան բարեփոխումների բաժնի առաջատար մասնագէտ:
2007 թուականից – ԵՊՀ իրաւաբանական բաժանմունքի քաղաքացիական իրաւունքի ամպիոնի դասախօս:
2007-2008 թթ.- ՀՀ արդարադատութեան նախարարութեան աշխատակազմի իրաւական աքթերի փորձաքննութեան վարչութեան պետի տեղակալ:
2008 թ. մայիս-սեպտեմբեր – ՀՀ նախագահի աշխատակազմի ղեկավարի օգնական:
2008-2008 թթ.- ՀՀ Ազգային ժողովի նախագահի խորհրդական:
2012 թ. մայիսի 6-ին ընտրուել է ՀՀ Ազգային ժողովի պատգամաւոր Հայաստանի Հանրապետական կուսակցութեան ՀՀԿ համամասնական ընտրացուուցակով: Պետական-իրաւական հարցերի մշտական յանձնաժողովի անդամ: Եղել է Ազգային ժողովի էթիկայի հարցերի ժամանակաւոր յանձնաժողովի նախագահ: ՀՀԿ խմբակցութեան անդամ: ՀՀԿ անդամ: ՀՀԿ խորհրդի անդամ:
2015 թ. սեպտեմբերի 4-ին Հայաստանի նախագահի հրամանագրով նշանակուել է Հայաստանի Հանրապետութեան արդարադատութեան նախարար:
Պէյրութ
