«Մարմարա» կը հաղորդէ, որ թրքական մամուլը պարբերաբար օրակարգի կը բերէ 1915-էն առաջ հայերու կամ յոյներու կողմէ` իրենց բնակարաններուն մէջ կամ անոնց քով թաղուած գանձերու հարց մը: Տասնամեակներէ ի վեր, այդ գանձերը փնտռելու եւ գանձ գտնելու յոյսով հողը տակնուվրայ ընելու տրամադրութիւնը չէ աւարտած տակաւին:
Համացանցի վրայ հրատարակուած նոր լուրի մը համաձայն, գանձ փնտռելու աշխատանքը հիմա աւելի դիւրացած է, սակայն գանձ փնտռողները պէտք է արտօնութիւն ստանան իշխանութիւններէն եւ պէտք է իրենց գտած գանձին կէսը պետութեան յանձնեն:
Հաղորդուած նոր լուրին մէջ գրուած է հետեւեալը. «Անցեալին, մեր երկրին մէջ բնակող հայ եւ յոյն հայրենակիցները, պատերազմի եւ գաղթի պայմաններու պատճառով ստիպուեցան լքելու իրենց տուները»: Հոս, բնականաբար, խօսք չկայ աքսորին, բռնի տեղահանութեան եւ Ցեղասպանութեան մասին:
Լուրը այսպէս կը շարունակուի. «Այս մարդիկը, գաղթելու ընթացքին, դիւրին փոխադրելու նպատակով` իրենց ունեցած արժէքաւոր իրեղէնները ոսկիով փոխանակեցին: Մտածելով, որ օր մը պիտի վերադառնան իրենց տուները, փոխանակ այդ ոսկիները իրենց հետ տանելու, նախընտրեցին զանոնք թաղել իրենց տան հողին տակ: Հիմա հայ եւ յոյն մեր հայրենակիցներուն թաղած այդ գանձերը հողին տակ կը սպասեն անտէր վիճակի մէջ: Գանձախոյզները, որոնք կը քննեն Հայոց պատրիարքարանին արձանագրութիւնները, կ՛երթան նախկին հայաբնակ վայրերը եւ քարտէսներով ճշդուած այդ շրջաններուն մէջ ամէն միջոցի կը դիմեն, որպէսզի գանձ գտնեն հողին տակ»:
