Պատրաստեց` ՆԱՐԷ ԳԱԼԵՄՔԷՐԵԱՆ
Յառաջդիմական սիխերու կայքը` Լանկար Հալլ, 24 ապրիլ 2009-ին հրապարակած է մարդկային իրաւանց պաշտպան, սիխ գործիչ (այդ տարիներուն համալսարանի ուսանող) Ամոլ Սինղի յանդուգն յօդուածը` «Անանուն ցեղասպանութիւններ. հայեր եւ սիխեր» խորագիրով:
Ամոլ Սինղ նախ ճշգրտօրէն կը ներկայացնէ Հայոց ցեղասպանութեան մանրամասնութիւնները` մտաւորականներու ձերբակալութիւններէն մինչեւ աքսոր, սպանութիւն, ազգի մը իր բնօրրանէն զանգուածային տեղահանութիւն, կոտորած, ցեղասպանութիւն:
«Յաջորդ քանի մը ամիսներուն ընթացքին տեղի ունեցածը ծրագրուած, համակարգուած օսմանեան նախագիծ մըն էր, որուն նպատակն էր բնաջնջել հայկական ինքնութիւնը: Միլիոնաւոր հայեր արմատախիլ եղան իրենց բնակավայրերէն, քալեցին դէպի թրքական անապատ եւ ջարդուեցան այն պատրուակով, թէ սպառնալիք էին Օսմանեան կայսրութեան: Թէեւ ամբողջ ազգ մը բնաջինջ ընելու այդ ծրագիրը ձախողեցաւ, այդուհանդերձ Ցեղասպանութիւնը ծառայեց իբրեւ մօտաւոր սփոփանքի մրցանակ»,- գրած է Ամոլ Սինղ եւ` աւելցուցած. «Հայերը միշտ կը պահանջեն, որ թրքական պետութիւնը պատասխանատուութիւն կրէ իր գործողութիւններուն համար: Սիխերը նոյնպէս պահանջատէր են 1984-ի առնչութեամբ(1984-ի Հնդկաստանի դէպքերուն պատճառով 2000 սիխ զոհուեցաւ Ն.): Դժուար է խուսափիլ այն փաստէն, որ մենք ալ սկսած ենք մաս կազմել համաշխարհային հաւաքական փնտռտուքին, մեզի պատահածին համար ճանաչումի ձեւ մը գտնելու ձգտումով: Աշխարհի հարստահարուածներու, ճնշուածներու կողմէ տարածքներու այս կիսուիլը առիթ կ՛ընձեռէ մարդոց, իւրաքանչիւր ոճրագործութեան աւելի նրբերանգային հեռանկարները ճանչնալու: Այս հասկացողութեամբ, 1915-ի Հայոց
ցեղասպանութիւնը ոչ թէ ամբողջ տարի մը տեւած արշաւ մըն է հայերը բնաջնջելու, այլեւ` միջոցառումներու շարք մը, զուգահեռաբար տասնամեակներու վրայ երկարող օսմանեան լայնածաւալ արշաւի մը` նսեմացնելու հայկական ներկայութիւնը: Այս ծիրին մէջ, սիխերը թիրախ դարձնելու արշաւին նպատակը մեր ինքնութիւնը առեւանգելն է: Հետեւաբար մենք մասնակից սկսած ենք դառնալ իւրայատուկ անանուն ցեղասպանութիւններու տեսակի մը, որուն ընթացքին մեր ողբերգութիւններուն ճանաչումը կը դառնայ քաղաքական պահանջներու ցանց մը» գրած է Ամոլ Սինղ, որ իր յօդուածը աւարտած է հետեւեալ պարբերութեամբ.
«Ինչպէս սիխ բարեկամ մը նշած է` մենք (սիխերը) Ցեղասպանութեան ճանաչումը պահանջող հայեր ենք, հայրենիքի ձգտող պաղեստինցիներ ենք, եւ մեր հաւատքին հետեւելու ազատութիւնը պահանջող թիպեթցիներ»:
