Ուրբաթ, 9 հոկտեմբեր 2015-ին Ազգային Աքսոր Գասարճեան վարժարանը յատուկ հանդիսութեամբ նշեց ոսկեդարու անմահանուն կերտիչներու յիշատակը:
Արդարեւ, ձեռնարկը սկիզբ առաւ բացման խօսքով, որ կատարեցին հինգերորդ դասարանէն Յովիկ Պահարեան եւ Մեղրի Աղազարեան: Անոնք նշեցին, որ հայ ժողովուրդը, այլ տօներու շարքին, ունի իր մայրենի լեզուին եւ մշակոյթի տօնը: Յովիկ Պահարեան ներկայացուց հինգերորդ դարու իրավիճակը եւ հայոց տառեր գտնելու հրամայականը: Իսկ Մեղրի Աղազարեան ներկայացուց թարգմանական աշխատանքը, որ կատարեցին Ս. Մեսրոպ Մաշտոց եւ թարգմանիչ վարդապետները, նշելով, որ Աստուածաշունչը այնքան գեղեցկօրէն թարգմանուեցաւ, որ կոչուեցաւ «Թագուհի թարգմանութեանց»: Անոնք իրենց խօսքը եզրափակեցին` ըսելով, որ հայ ժողովուրդը հազարաւոր դժուարութիւններու դէմ դրաւ, բայց եւ այնպէս իր մէջ վառ պահեց հայոց այբուբենը եւ իր սրտին մէջ սուրբ ուսուցիչին` Մեսրոպ Մաշտոցին լուսապսակ անունը:
Հուսկ, գեղարուեստական յայտագիրը ընթացք առաւ: Նախակրթարանի աշակերտները կարգով ասմունքեցին հայոց լեզուին եւ Մեսրոպ Մաշտոցին նուիրուած բանաստեղծութիւններ: Ուշագրաւ էր առաջին դասարանի աշակերտներու ներկայացուցած «Մայրենի լեզու» ասմունքը եւ «Այբ, բեն, գիմ»-ի նուիրուած խմբերգը:
Յայտագիրի աւարտին Ազգային Աքսոր Գասարճեան վարժարանի հայոց լեզուի դասատու Մարիա Նաճարեան-Ինճէեան կատարեց տօնին հուսկ բանքը: Ան աշակերտներուն հաղորդական ոճով անդրադարձաւ գիրերու գիւտին կարեւորութեան:
Մարիա Նաճարեան-Ինճէեան իր խօսքին մէջ նշեց իբրեւ հայ մնալու ազդակները.
– Հայկական դպրոց յաճախել,
– Հայերէն խօսիլ,
– Ինքնութիւնը պահպանել,
Ան անդրադարձաւ ձուլումի վտանգին` թելադրելով աշակերտներուն իբրեւ հայ ազգի զաւակներ միշտ վառ պահելու մեր լեզուն` հայերէն խօսելով, գրելով, կարդալով, երգելով:
Ձեռնարկը վերջ գտաւ աշակերտներուն հաւաքական ուխտի կատարումով:
