ՐԱՖՖԻ ՏՈՒՏԱԳԼԵԱՆ
24 տարի առաջ, 21 սեպտեմբեր 1991-ին, Հայաստանի քուէարկութեան իրաւունք ունեցող 2,056,758 քաղաքացիներէն 2,042,627-ը (94.39%) «Այո» ըսաւ հետեւեալ հարցումին` «Համաձա՞յն էք, որ Հայաստանի Հանրապետութիւնը լինի անկախ, ժողովրդավարական հանրապետութիւն` Խորհրդային Միութեան կազմից դուրս»:
18 տարին լրացուցած եւ քուէարկելու իրաւունք ունեցող բոլոր քաղաքացիները խորհրդային կարգերուն մէջ ծնած ու կրթուած, խորհրդային վարք ու բարքով ապրող մարդիկ էին, որոնք սակայն ազգային նոր զարթօնքի ռահվիրաները հանդիսացան` դառնալով անկախութեան դրօշակիր սերունդ:
Այսօր այդ սերունդէն շատերը չկան. բազմաթիւ երիտասարդներ նահատակուեցան պատերազմի ընթացքին, ոմանք արտագաղթած են, ուրիշներ` թոշակի անցած: Շատեր դարձած են քաղաքական գործիչներ կամ գործարարներ (շատ յաճախ` երկուքը միասին), իսկ նուազ բախտաւորները մաս կը կազմեն Հայաստանի աղքատ խաւին, որ այսօր, ըստ պաշտօնական տուեալներու, Հայաստանի բնակչութեան շուրջ մէկ երրորդին չափ է®
Հիմա, սակայն, կայ նոր սերունդ մը, որուն ձայնը տակաւին քաղաքական բեմին վրայ շատ չի լսուիր, կամ` անոնց ներկայութիւնը երբեմն կը զգացուի քաղաքացիական շարժումներու եւ բողոք¬ցոյցերու ընթացքին: 20-ականներու եւ 30-ականներու մէջ գտնուող սերունդը չունի իր նախորդին փորձն ու քաղաքական դրամագլուխը, բայց վստահաբար ունի լիարժէքօրէն ազատ ապրելու կամք եւ արդարութեան գաղափարով սնանող արժեհամակարգ:
Անկախութեան «ԱՅՈ» քուէարկած սերունդին համար Հայաստանը խորհրդային կարգերէն ազատելն ու Արցախի պատերազմը յաղթանակով աւարտել էր: Նոր սերունդը, եթէ ոչ այդքան արիւնալի, բայց առնուազն նոյնքան դժուարին ու բարդ մարտահրաւէրի առջեւ կը գտնուի, որն է` ամրապնդել Հայաստանի անկախութիւնը` իսկապէս ժողովրդավար ու արդար պետութիւն ստեղծելով եւ աւարտին հասցնել արցախեան պայքարը` զինուորական յաղթանակը քաղաքական յաղթանակով ամրագրելով:
Նոր սերունդը, կը գիտակցի, որ կարելի չէ հայրենի պետական բերդը ամուր պահել եւ պայքարիլ արտաքին ճակատի վրայ, եթէ չմաքրուի ներքին փտախտը, եթէ վերջ չդրուի աղքատութեան եւ անարդարութեան, եթէ չկասեցուի արտագաղթը, եթէ ժողովրդավարութիւնը մնայ ձեւական® Նոր սերունդը կը գիտակցի, որ ի վերջոյ, հեռու կամ մօտիկ, դաշնակից կամ թշնամի համարուող երկիրներուն համար միշտ ալ աւելի դիւրին է բերդը ներսէն գրաւել, մանաւանդ երբ խարխուլ են ներքին կարգ ու սարքին հիմերը:
Նախ եւ առաջ` Հայոց պետականութեան բերդը ներսէն ամրացնելու գերխնդիրն է, որ դրուած է անկախութեան նոր սերունդին առջեւ: Եւ յաջողութեան բանալին միայն հայաստանաբնակ երիտասարդութեան ձեռքերուն մէջ չի գտնուիր, այլ` այն գիտակցութեան մէջ, որ ժողովրդավար եւ արդար պետութիւն ստեղծելու պայքարը Հայաստանի նոր սերունդին պայքարը չէ միայն, այլ` համա՛յն հայութեան կռիւը: Ուրեմն, եկէք, վերանայինք մեր առաջնահերթութիւնները եւ անկախութեան նոր սերունդին հետ միասին հայոց պետականութեան բերդը ներսէն ամրացնելու գերխնդիրը դարձնենք Հայաստանի եւ սփիւռքի հայութեան թիւ մէկ նպատակը:
Գրեցէ՛ք ինծի:
