ՎԱՀՐԱՄ ԷՄՄԻԵԱՆ
Երէկ` երկուշաբթի, 21 սեպտեմբերին նշուեցաւ Հայաստանի Հանրապետութեան վերանկախացման 24-րդ տարեդարձը: Համացանցի վրայ փնտռտուքի համար ամէնէն շատ օգտագործուող կայքը` «Կուկըլ»-ը այդ առիթով իր նշանակին վրայ զետեղեց Եռագոյն դրօշը: Մասնաւորաբար հետաքրքրական էր հայկական դրօշին ետին գոյութիւնը Արարատին:
Թուրքիոյ Հանրապետութեան մասնատման մասին մերթ ընդ մերթ հնչող շշուկներուն լոյսին տակ, «Կուկըլ»-ի դիտաւորեալ կամ ոչ դիտաւորեալ քայլը վստահաբար Թուրքիոյ մէջ, մասնաւորաբար ազգայնամոլական տրամադրութեանց աճի եւ նախընտրական ներկայ մթնոլորտին մէջ, պիտի յառաջացնէ աղմուկ եւ զայրոյթ, ինչպէս նաեւ` ազգայնական թեքում ունեցող կամ առնուազն այդպիսի թեքումի տէր քուէարկողները սիրաշահելու ձգտող կուսակցութիւններուն միջեւ զայն դատապարտելու մրցավազք:
Ինչ կը վերաբերի հայ ժողովուրդին, «Կուկըլ»-ի նշանակը յիշեցում մըն է, որ տակաւին չէ իրականացած մեր երազը` Ազատ, Անկախ եւ Միացեալ Հայաստանը: Այսօր ուրախ ենք, որ իրականացած է 70-ամեայ մեր երազը` վերանկախացած է Հայաստանի Հանրապետութիւնը, սակայն նոյնիսկ այդ երազը չէ ամբողջացած: Հպարտ ենք, սակայն նաեւ կ՛ընդունինք, որ այդտեղ, ինչպէս այլուր, գոյութիւն ունին լուծելի եւ յաղթահարելի քաղաքական ու տնտեսական հարցեր, ապրուստի դժուարութիւններ, արտագաղթ ու գործազրկութիւն:
Ահա թէ ինչու պէտք է շարունակել երազել: Ատիկա խթանն է յառաջդիմութեան: Վա՛յ այն օրուան, երբ ներկայ իրականութիւնը աւելի լաւ նկատենք երազէն: Զգացականութեան ծնունդ եղող այդ ինքնագոհութիւնը մեր հայրենիքի եւ ժողովուրդի ապագային նկատմամբ ոճիր է, անոնց յառաջդիմութեան մահն է:
Միւս կողմէ` այո՛, երազելը կարեւոր է, սակայն ոչ բաւարար: Յառաջդիմելու համար ոչ միայն պէտք է երազել, այլ նաեւ վերջինիս իրականացման համար աշխատիլ: Ուստի երազենք, որպէսզի մեր աշխատանքին նպատակը ներկայի պահպանումը չըլլայ, այլ աւելի լաւ ապագայի կերտումը: Կեանքին մէջ տեղքայլը բացառուած է. գոյութիւն ունի միայն երկու ընտրանք` նահանջել կամ յառաջդիմել, ուստի աւելի լաւին մասին երազենք ու ատոր համար աշխատինք, որպէսզի յառաջդիմենք ու ապրինք:
