ՄԻՀՐԱՆ ՔԻՒՐՏՕՂԼԵԱՆ
«…Իսկ երիտասարդութեան մէջ ստեղծագործ մտքի բացակայութիւնը, երեւակայութեան պակասը, ծրագրելու մտածելակերպն ու գործելաձեւը դժբախտաբար կ՛արտացոլացնեն զիրենք կաղապարող կազմակերպութիւններու ղեկավարութեան յար եւ նման մտածելակերպն ու գործելաձեւը: Ափսոս գեղեցիկ գարուններուն արդէն իսկ խամրած մտածելակերպին ու հոգեբանութեան…»:
Սեդա Մարկոսեան-Խտըշեանի յօդուածէն, 24 ապրիլ 2015-ի «Ազդակ բացառիկ», էջ 31, 3-րդ պարբերութիւն:
Կը կռահենք, որ նորերս ապրուած շատ թարմ ու դառն փորձառութեան մը վրայ կատարուած պիտի ըլլայ այս մտատանջ հաստատումը: Յօդուածին բովանդակութենէն կը հասկցուի, որ յօդուածագիրը յանգած է իր այս եզրակացութեան` ի տես հատուածական նեղ հաշիւներով դրսեւորուած մօտեցումներուն ու կեցուածքներուն, երբ Ցեղասպանութեան 100-ամեակի ձեռնարկներու յայտագիրն ու մանրամասնութիւնները ճշդելու ընթացքին մէջն էր լիբանանահայութեան յանձնաժողովը, որուն գործօն ատենապետուհին է ինք` Սեդա Մարկոսեան-Խտըշեան:
Գիտենք, որ գրեթէ ամէն տեղ գաղութներու ղեկավար տարրին պատկանողներ բեմերէն արտասանուած ճառերով ու յօդուածներու մէջ միշտ կը ներկայանան իբրեւ ախոյեանները երիտասարդացման գաղափարին: Կը ջատագովեն ապագայի յոյս-երիտասարդութեան ուժը: Կ՛ընդգծեն սերունդներու հերթափոխութեան անհրաժեշտութիւնը: Բայց…
Արդեօ՞ք շրթունքի ծառայութիւն է, որ կը կատարեն անոնք եւ անկեղծ չեն իրենց արտայայտութեանց մէջ:
Ես կը հաւատամ, որ անկե՛ղծ են: Բայց այդ անկեղծութիւնը իր պայմանը ունի. ինք կառչած պիտի մնայ իր աթոռին կամ աթոռակին, միւսները կը յանձնուին երիտասարդներու այն չափով, որ ցնցում չի ստեղծուիր: Արդէն ինք միշտ երիտասարդ է… գաղափարներով: Պիտի մնայ տեղը, որպէսզի սորվեցնէ, իր փորձառութիւնները փոխանցէ նորեկ երիտասարդներուն, առաջնորդէ եւ յօդուածագրին բառով` կաղապարէ զանոնք:
Ահա թէ ինչո՛ւ երիտասարդներէն շատեր չունին իրենց տարիքին յատուկ նորին ու նորարարութեան տեսիլքը: Ահա նաեւ թէ ինչո՛ւ յօդուածագրին` «ափսոս գեղեցիկ գարուններուն արդէն իսկ խամրած մտածելակերպին ու հոգեբանութեան»-ը:
Հոս կը ծագի աւելի մտատանջ խոշոր հարցումը. ո՞ւր է այն երիտասարդութիւնը, որ իր տարիքին դրոշմովը ինքզինք պիտի պարտադրէ եւ հաւատքով պիտի վճռէ, թէ ինքն է իր ժամանակին վերջին խօսքը:
Իսկ պատահի, որ ըստ իր պատկերին կաղապարող տարրը եթէ չըլլայ, որո՞ւ կողմէ եւ ինչպէ՞ս նորերուն պիտի փոխանցուի յաջորդութեան մատանին: