ԱՐԱ ԳԱՍԱՊԵԱՆ
Մօտ մէկ շաբաթ առաջ էր, երբ Պարսելոնան իր պատմութեան մէջ երկրորդ անգամ ըլլալով եռեակ (թրիփլէ) մը իրագործեց` դառնալով Սպանիոյ ախոյեան, Սպանիոյ բաժակի ախոյեան, ինչպէս նաեւ Եւրոպայի ախոյեան:
Համաշխարհային թերթերը եւ համացանցը գովասանքի խօսքեր կը թափէին քաթալոնական ակումբին վրայ: Կը խօսէին Մեսսի – Սուարեզ – Նէյմար անկրկնելի եռեակին եւ անոնց նշանակած 120 կոլերուն մասին, կը խօսէին Զաւի-Ինիեսթա երկու փորձառուներուն մասին, Ռաքիթիչին եւ իր մարտավարութեան կարեւորութեան, անդադար վազող Ալվեսին ու Ալպային, անձայն գործող Պուսքեցին, Փիքէին եւ Մաթէոյի անմոռանալի կոլերուն, այս տարուան երկու նոր բերդապահներուն` Պրաւոյին եւ Դեր Շթեկընին մասին, որոնք բազմիցս հրաշքներ գործեցին: Կը Խօսէին նաեւ Լուիս Էնրիքէին մասին` այս տարուան խումբը նմանցնելով Կուարտիոլայի խումբին, սակայն քիչ տարբերութիւններով` հակայարձակողականի (քոնթրաթաքի) վրայ հիմնուած յարձակումներ եւ դիրքի բարելաւում (փոզիշընինկ) քոռնըրներու ժամանակ:
Սակայն ոչ ոք անդրադարձաւ Խաւիէ Մասքերանոյին կամ խօսեցաւ անոր մասին: Ճիշդ է, որ Մասքերանոն խմբապետ չէ, բայց ըստ իր խմբակիցներուն, ինքն է խումբին ղեկավարը դաշտէն դուրս եւ ներս: Ճիշդ է, որ Մասքերանոն Պարսելոնային հետ տակաւին կոլ չէ նշանակած, բայց իր ներդրումը խումբին մէջ նոյնքան կարեւոր է, որքան միւս անդամները: Երբ Պարսելոնան կոլ նշանակէ, Մասքերանոն չի վազեր ընկերներուն քով ուրախանալու, այլ կը գտնուի դաշտին գիծին վրայ` իր մարզիչին մօտ, ձեռքը բերանին եւ կը ստանայ նոր ցուցմունքներ: Մասքերանոն բարձրահասակ չէ, ոչ ալ արագավազ. ան չունի 3-4 հոգի խաբելու կարողութիւնը, բայց լաւ կը հասկնայ խաղը, գիտէ ճիշդ ժամուն ճիշդ տեղը ըլլալ ու գիտէ քաջալերել խմբակիցները նեղ ժամանակներուն:
Մասքերանոն խումբին աստղը չէ, ոչ ալ պիտի ըլլայ, բայց վստահաբար արժանի է յարգանքի, աշխատող մարզիկ է եւ, թէ գիտէ ո՛րն է կարեւորը իր խումբին համար: Այսօր Մասքերանոն 31 տարեկան է եւ իբրեւ յետսապահ երկար կեանք չունի ֆութպոլին մէջ, բայց հաճելի է հետեւիլ իր խաղին, քանի որ ան կը ներկայացնէ ուժ, փորձառութիւն եւ ամէնէն կարեւորը` նուիրում :
