ՅԱՐՈՒԹԻՒՆ ԹՈՐՈՍԵԱՆ
Այսօր տեղի կ՛ունենայ Լենա Այտնեանի 6-րդ անհատական ցուցահանդէսը Հայկազեան համալսարանի «Մաթոսեան» պատկերասրահին մէջ:
Լենա կը նկարէ 2003-էն ի վեր: Նկարչական դասընթացքներու ընթացքին տիրապետած է ձեւերն ու գոյները գործածելու եղանակին, սակայն, ինչ որ մեզ աւելի՛ կը հետաքրքրէ իր գործերուն մէջ, աշխարհը դիտելու եւ ազատօրէն մեկնաբանելու իր կարողութի՛ւնն է, քան` թեքնիք իրագործումները:
Շատ մը ակադեմիաներ աւարտած նկարիչներ երկար տարիներ կ՛աշխատին մոռնալու համար իրենց ստացած դասերը` կարենալ հարթելու համար իրենց ինքնուրոյն ուղին, որովհետեւ արուեստը կը սկսի թեքնիք խնդիրներու լուծումէն ետք, երբ նկարիչը ոչ թէ կը նկարէ իր տեսածը, այլ իր ներաշխարհի բովէն կ՛անցընէ երեւոյթները կամ նիւթերը` ինքնուրոյն տեսողութեամբ մը (vision):
Տարիներէ ի վեր հետեւած եմ իր գործերուն եւ ողջունած` իր մէջ խոստմնալից նկարչուհի մը, որ յարատեւ աշխատանքով կրնայ պատուաւոր տեղ մը գրաւել լիբանանահայ գեղանկարչութեան մէջ:
Լենա կը նկարէ երեւակայական աշխարհ մը, երեւակայական բնակիչներով: Կը հետեւի իր ինքնաբուխ ներշնչումներուն այնպիսի ազատութեամբ մը, որ անակնկալի կը բերէ դիտողը` իր ազատ, այլակերպուած ձեւերով եւ ներդաշնակ գոյներով:
Իր նկարչական միջոցը (espace) եւս տարօրինակ եւ ինքնուրոյն է: Չի հետեւիր ակադեմական համադրումներու, սակայն կը յաջողի կազմակերպել մակերես մը, որ կը համոզէ վարժ աչքի տէր դիտորդը: Արդ, կը մնայ, որ շարունակէ աշխատիլ ու բարձրանալ արուեստի դժուարին աստիճաններէն:
Կը մաղթեմ, որ երբեմն-երբեմն ուղղէ իր նայուածքը բնութեան երեւոյթներուն` շարունակելով հանդերձ ուղեւորութիւնը երեւակայական իր աշխարհէն ներս:
Պուրճ Համուտ, 2 յունիս 2015
