«Տէօչը Վելլէ» կը գրէ, որ Գերմանիոյ կառավարութիւնը զերծ մնացած է «Ցեղասպանութիւն» եզրի օգտագործումէն: Այժմ անոր դիրքորոշումը փոխուած է: Մինչեւ օրս Պերլին` զգուշանալով ՕԹԱՆ-ի գործընկեր Թուրքիայէն, կը խուսափէր այդ եզրէն, սակայն հասարակական ճնշումը կը ստիպէ քաղաքական գործիչներուն իրերը իրենց անուններով կոչել: «Թակեսշփիկըլ» օրաթերթին մէջ լոյս տեսած «Հայկական հարցը կը ցուցադրէ Էրտողանի թուլութիւնը» խորագիրով յօդուածին մէջ Թոմաս Զայպերթ կը գրէ, որ Թուրքիոյ` ցեղասպանութեան փաստը ճանչնալէն հրաժարիլը պայմանաւորուած չէ միայն ազգային հպարտութեամբ: Հեղինակին կարծիքով` պատճառը նաեւ այն է, որ Թուրքիոյ նախագահը դարձած է քննադատութեան թիրախ` նոյնիսկ իր սեփական կուսակցութեան մէջ, եւ Ցեղասպանութեան ճանաչումը կրնայ ընդդիմադիրներու կողմէ իբրեւ իր թուլութեան խորհրդանիշ ընդունուիլ: «Ցեղասպանութիւն» բառը չօգտագործելը կը բացատրուի նաեւ սկզբունքային խնդիրով: Անգարան պատրաստ չէ ընդունելու, որ Օսմանեան կայսրութեան ղեկավարութիւնը 1915-ին իր վրայ վերցուցած է հայերուն նկատմամբ գործած այդ ծանրագոյն մեղքը: «Տեր Շփիկըլ» շաբաթաթերթը հրապարակած է Ռոլանտ Նելեսի մեկնաբանութիւնը` «Ցեղասպանութիւնը ցեղասպանութիւն է» վերնագիրով, որուն հեղինակը խորհուրդ կու տայ Հայոց ցեղասպանութեան վերաբերեալ Թուրքիոյ հետ վէճին մէջ յստակ կեցուածք ունենալու, սակայն կարելի եղածին չափ խուսափելու դասեր տալէ: Ան կը նշէ. «Ցեղասպանութիւնը ճանչնալու շուրջ քննարկումը, որ սկսած է Պերլինի մէջ, անհրաժեշտ է: Խօսքը անոր մասին է, որ կառավարութիւնը, խորհրդարանը եւ նախագահը պէտք է պաշտպանեն այն արժէքները, որոնց վրայ հիմնուած է արդի Գերմանիան: Անոնք մարդու իրաւունքներն են, ազատութիւնը եւ ժողովուրդներուն միջեւ հաշտութիւնը: (…) Ի հարկէ, Գերմանիոյ դիրքորոշումին այսպիսի փոփոխութիւնը պիտի բարկացնէ բազմաթիւ թուրքեր եւ անոնց հպարտ նախագահ Էրտողանը, յատկապէս այժմ, երբ Թուրքիոյ մէջ նախընտրական պայքար կ՛ընթանայ: Մենք տակաւին շատ ազգայնական կարգախօսներ պիտի լսենք: Սակայն ատիկա ժամանակաւոր է, որովհետեւ Գերմանիան չափազանց կարեւոր գործընկեր է Թուրքիոյ համար, որպէսզի ան խզէ յարաբերութիւնները»:
