Հայոց ցեղասպանութենէն 100 տարի ետք, տակաւին հայ ժողովուրդը Հայաստանի թէ սփիւռքի մէջ կը յիշէ Հայոց ցեղասպանութեան սարսափները եւ արդարութիւն կը պահանջէ իր մէկուկէս միլիոն անմեղ զոհերուն արեան համար:
Նախորդ դարու սկիզբը, Արեւմտեան Հայաստանի տարածքին, թուրք դահիճներու կողմէ ծրագրուեցաւ եւ հայ ժողովուրդին դէմ գործադրուեցաւ 20-րդ դարու առաջին եւ ամէնէն ողբերգական եղեռնը: Հայկական բնօրրանէն բռնի տեղահան եղան եւ անապատի կիզիչ արեւուն տակ սովամահութեան դատապարտուեցան հայ խլեակներու բեկորներ` ընդհանրապէս ծերեր, անկարներ, կիներ եւ մանուկներ: Անոնք պարտադրաբար լքեցին իրենց տուներն ու եկեղեցիները, այգիներն ու դպրոցները: Կորսնցուցին ընտանիքի անդամներ եւ հարազատներ:
Այսօր սփիւռքահայութիւնը ջարդէն վերապրած բեկորներու պահանջատէր շառաւիղն է: Այս առումով ՔԱՀԼ-ի հայ տարեց մամիկները եւ պապիկները եւս ուզեցին իրենց գործօն մասնակցութիւնը բերել Հայոց ցեղասպանութեան ոգեկոչման նախաձեռնութիւններուն:
ՔԱՀԼ-ի հայ տարեցներու տան մէջ, պատրաստուեցան (ձեռային աշխատանք) 100 անմոռուկ ծաղիկներ, որոնց կեդրոնը, սեւ կէտին փոխարէն, հարիւր տարեցներ իրենց բթամատի դրոշմը կնքեցին` հաստատելու համար իրենց պահանջատիրական կամքը` «Կը յիշեմ եւ կը պահանջեմ» կարգախօսին հիմամբ: Ապա վերոյիշեալ անմոռուկ ծաղիկները զետեղուեցան չոր ծառի մը ճիւղերուն վրայ` իբրեւ խորհրդանիշ վերանորոգ հաւատքին, կամքին եւ յոյսին:
ՔԱՀԼ-ի տարեցներն ալ կը յիշեն ու կը պահանջեն:
ԹՂԹԱԿԻՑ
