«Բագին» գրական հանդէսի խմբագրութեան եւ աշխատակիցներուն անունով կը յայտնենք, որ խորապէս զգացուած ենք Պէպօ Սիմոնեանի մահով: Պէպօ Սիմոնեան հայ գիրի, գրականութեան եւ մշակոյթի անխոնջ օրինակելի սպասարկու մը եղաւ իր ամբողջ կեանքին ընթացքին: Այս մահը առաւել եւս սուգի կը մատնէ իր բոլոր գրչեղբայրները: Սփիւռքի հարազատ արտայայտութիւնը հանդիսացաւ Պէպօ Սիմոնեան, միաժամանակ հայրենահանուածի ցաւով տառապող հայրենասէր մը, որ սիրեց նաեւ զինք եւ իր սերունդը որդեգրած հայրենիք Լիբանանը: Իբրեւ գրող եւ ուսուցիչ հաւատաց հայերէնի էական կարեւորութեան տարագիր սերունդներուն եւ անոնց ժառանգներու գոյատեւման պայքարին համար: Անհետացող գրողին մահը աւելի կսկծալի է նաեւ այն պատճառով, որ իւրաքանչիւր մեկնողի դիրքը պատնէշին վրայ կը մնայ անտէր:
Մեր ցաւակցութիւնները տիկին Սիմոնեանին, որ այնքան սիրով գուրգուրաց մեր բոլորին սիրելի բնական բարութեամբ օժտուած Պէպոյին վրայ:
Յ. Պալեան, «Բագին»-ի խմբագիր
28 մարտ 2015, Փարիզ
