Խոր վշտով ընդունեցինք սիրելի Պէպօ Սիմոնեանի մահուան լուրը: Կեանքից հեռացաւ Լիբանանի գրական եղբայրութեան մեծայարգ գրողը, տաղանդաւոր բանաստեղծը, հմուտ գրականագէտը, փորձառու մանկավարժը, հանրային ու մշակութային պատկառելի գործիչը եւ, ի հարկէ, հմայիչ ու առինքնող անձնաւորութիւնը… Պէպօ Սիմոնեանի պէս գրողների եւ գործիչների մասին գրելիս ու խօսելիս մեղք է գործածել «սփիւռքահայ» բառը. Պէպօ Սիմոնեանի հեռացումով մեծ կորուստ ունեցաւ արդի մեր ողջ գրականութիւնը: Նա եղել է գրականութեան նուիրեալ ու արդար մշակ եւ ստեղծել է ազնիւ ու բարձր գրականութիւն: Իր բանաստեղծական գրքերն ու գրականագիտական հատորները մեր ազգային գրականութեան տաճարի գեղեցիկ եւ նրբատաշ քարերն են: Պէպօ Սիմոնեանի գրական ժառանգութիւնը արդի հայ գրականութեան արժէքաւոր ու վաւերական էջերից է, որ դեռ, համոզուած ենք, արժանանալու է առանձնակի ուշադրութեան եւ բարձր գնահատանքի:
Սգում ենք տաղանդաւոր մարդու շիջումը, մեր ցաւակցութիւնն ենք յայտնում իր ընտանիքին, իր զաւակներին, իր մերձաւորներին ու հարազատներին եւ մեր սրտակցութիւնն ենք բերում Լիբանանի մեր գրական եղբայրութեանը:
ԵՐՈՒԱՆԴ ՏԷՐ ԽԱՉԱՏՈՒՐԵԱՆ
ՀԵՆՐԻԿ ԷԴՈՅԵԱՆ
ՅԱԿՈԲ ՄՈՎՍԷՍ