ՅԱԿՈԲ ՔԷՇԻՇԵԱՆ
Քառասուն օրեր առաջ մեզմէ առ յաւէտ բաժնուեցաւ ազնիւ հայորդի մը եւ ընտանիքի բարի հայր մը, որ սիրուած էր ամբողջ շրջապատին կողմէ` յարգանք պարտադրելով իր անձին հանդէպ:
Արա Պապիկեանի մահուան գոյժը տխրեցուց բոլոր զինք ճանչցողներն ու ծանօթները, որոնք կրնան վկայել անոր պարկեշտութեան, ծառայասիրութեան եւ ազգասիրութեան մասին:
Արա Պապիկեան ծնած է 1931-ին, Պէյրութ:
Նախնական ուսումը ստացած է Պէյրութի Իտալական վարժարանին մէջ, ապա բարձրագոյն ուսումը շարունակած` Ֆրերներու դպրոցին մէջ:
Արա Պապիկեան` կրտսեր եղբայրը, ողբացեալ մեթր Խաչիկ Պապիկեանի, քաղաքականութիւնը չէ սիրած, այլ նախընտրած է վաճառականութիւնն ու ճարտարարուեստը: Դպրոցէն շրջանաւարտ ըլլալէ անմիջապէս ետք նետուած է կեանքի ասպարէզ, երբ Պապիկեան ընտանիքը Պուրճ Համուտի Արագած շրջանին մէջ հիմը կը դնէ կերպընկալի գործարանի մը, ուր Արա կը նշանակուի տնօրէն` հսկելով աշխատանքներուն ու զարգացնելով գործարանին արդիւնաբերութիւնը:
Տարուէ տարի յառաջդիմութիւն արձանագրելէ ետք, գործարանին տարածքը նեղ նկատուելով, 1968-ին գործարանը կը փոխադրուի Տըքուանէի շրջան, ուր կը գործէ մինչեւ օրս, կերպընկալի մարզին մէջ իր ուրոյն դիրքն ու մակարդակը ունենալով լիբանանեան շուկային վրայ:
Արա Պապիկեան երիտասարդ տարիքին մաս կազմած է ՀՄԸՄ-ի Պէյրութի շարքերուն:
1961-ին կը կազմէ հայ աւանդութիւններու հաւատարիմ հայ ընտանիք` ամուսնանալէ ետք ՀՄԸՄ-ի Պէյրութի պասքեթպոլի խումբի մարզիկուհիներէն Հուրի Շահինեանին հետ. անոնք կը բախտաւորուին երկու մանչ զաւակներով` Հրայր եւ Տիրան:
Իր քաջալերանքով` Հուրի կը գործէ հայկական բարեսիրական միութիւններուն մէջ, ինչպէս` Լէյլաւանի ժողովրդային բնակարաններու օժանդակ տիկնանց մարմինին, ԼՕԽ-ի յարաբերական յանձնախումբին եւ վերջին տարիներուն Hi Food-ի յանձնախումբին մէջ իբրեւ ատենապետուհի:
Արա Պապիկեան, որ մտահոգուեցաւ հայութեամբ եւ ազգային ցաւերով ու ապրեցաւ հայրենիքի կարօտով, այսօր աչքերը կը փակէ գոհունակ` տեսնելէ ետք Հայաստանի անկախացումն ու Արցախի ազատագրումը:
Արա Պապիկեան եղած է ՀՄԸՄ-ի Պէյրութի վարչութեան անդամ` վարելով գանձապահի պաշտօն, եւ քանի մը անգամ գլխաւորած է Պէյրութի մարզական խումբերուն պատուիրակութիւնները դէպի Հալէպ եւ Գահիրէ` տեղւոյն ՀՄԸՄ-ի խումբերուն հետ մրցումներ ունենալու համար:
Վարչութեան անդամ կամ ոչ` Արա Պապիկեան հետեւած է ՀՄԸՄ-ի գործունէութեան ընդհանրապէս, եւ յատուկ հետաքրքրութիւն ցուցաբերած է ՀՄԸՄ-ի ֆութպոլի ներկայացուցչական խումբին հանդէպ մասնաւորաբար:
Ներկայ կ՛ըլլար ՀՄԸՄ-ի ձեռնարկներուն եւ ընկերային հանդիպումներուն եւ մանաւանդ չէր բացակայեր Մայիսեան փառատօներու տողանցքներէն, որովհետեւ փառատօները հպարտութեան անզուգական պահեր ստեղծող առիթներ էին իրեն եւ հայութեան համար:
Առի գնահատանք ՀՄԸՄ-ի մէջ ունեցած իր վաստակին` ՀՄԸՄ-ի Լիբանանի Շրջանային վարչութիւնը յետ մահու զինք պարգեւատրեց ՀՄԸՄ-ի «Ծառայութեան» շքանշանով:
Սիրելի՛ պարոն Արա,
Այո՛, դաժան են մահն ու բաժանումը:
Հրաժեշտ առիր մեր բոլորէն անակնկալօրէն:
Քանի մը տողերով այս գրութիւնը թող սփոփէ մեր ցաւն ու վիշտը, դո՛ւն անմոռանալի ու լաւ յիշատակներ ձգած ես մեր հոգիներուն մէջ:
Հողը թեթեւ գայ վրադ:
Խունկ ու մոմ քու յիշատակիդ:
