ԱԲՕ ՊՈՂԻԿԵԱՆ
Ամէնէն ճշմարիտ գաղափարին, ամէնէն արժանաւոր նպատակին համար մարդ ու դրամ կը փորձես հաւաքել: Երբեմն կը յաջողիս, յաճախ կը ձախողիս: Յաջողութիւնը միշտ պայմանաւորուած չ՛ըլլար նպատակի արժանիքներով, ո՛չ ալ` ջանասիրութեամբդ, այլ պարզապէս բախտդ կը բերէ, որ ճիշդ մարդոց հանդիպիս:
Պարզ է, որ յաջողութիւնը կ՛ոգեւորէ քեզ ու արդէն երկինքներ նուաճելու մասին ծրագիրներ կը սկսիս մշակելու: Ձախողութեան պարագային, յուսահատութեան գիրկը նետուելու պատրաստ կ՛ըլլաս եւ կը սկսիս արդարացնելու մէկ կողմ քաշուելու եւ հայկական իրականութենէն իսկ հեռանալու նորածագ կամ անցեալէն կաթիլ առ կաթիլ հոգիիդ մէջ թափանցող տրամադրութիւնը:
Յաջողելու բանաձեւին մէջ, ուզես թէ չուզես, կը մտնեն նաեւ վարկդ ու հեղինակութիւնդ, որոնց ձեւաւորման մէջ առաջին հերթին վաստակդ է, որ կ՛աշխատի, բայց եւ անշուշտ կայ շուրջիններուդ վերաբերմունքը. կրնաս վատաբանութեանց ու խծբծանքի թիրախ դարձած ըլլալ չարամիտներու կողմէ, եւ արդէն իսկ աւերուած պատկերով կը ներկայանաս միայն ու միայն վստահութիւն եւ պայծառ դիմագիծ փնտռող հաւանական գործակիցներուդ:
Ուրեմն, չի բաւեր լաւ նպատակներ հետապնդել, լաւ ծրագիրներ մշակել. պարտաւոր ես բացառիկ ուշադրութեամբ ու զգայնութեամբ հետեւելու քու ուղղութեամբ ցեխ նետելու հակամէտ անձերու թունաւոր գործողութիւններուն:
Ինչո՞ւ հանդուրժել այս բոլորը, երբ ելքի ճամբան այնքա՛ն դիւրին է ու հեզասահ, նոյնիսկ` հաճելի, առանց կքեցնող պարտաւորութեանց, առանց ճնշող պատասխանատուութեանց:
Բարեբախտաբար մեր չորսդին շատ են այն տեսակ մարդիկ, որոնք դիւրին-դիւրին չեն յուսահատիր եւ իրենց գործը կը շարունակեն` ի հեճուկս չարամիտներուն:
