Տեառնընդառաջը քառասնօրեայ Յիսուս Քրիստոսի տաճար ընծայման օրն է, որ Հայ առաքելական եկեղեցին կը տօնէ 13-14 փետրուարին:
Երբ Յիսուս Քրիստոս քառասուն օրուան կ՛ըլլայ, Յովսէփն ու Մարիամ Աստուածածինը զայն կը տանին Աստուծոյ տաճարը. մեծ աղմուկով կը բացուին տաճարի արեւելեան դռները, որոնք փակ էին դարերէ ի վեր: Երուսաղէմի մէջ փոքրիկ Յիսուսը տեսնելով` անոր ընդառաջ կու գայ Սիմէոն ծերունին, որուն Աստուած խոստացած էր, թէ պիտի չմահանայ, մինչեւ տեսնէ աշխարհին Փրկիչը: Սիմէոն ծերունին կ՛ըսէ. «Կրնամ խաղաղութեամբ մահանալ, որովհետեւ տեսայ Քու խոստացած փրկութիւնդ»: Հոսկէ ծագած է տօնին անունը:
Ըստ աւանդութեան, 14 փետրուարին նորապսակներու օրհնութեան օր է, որ կապ չունի հեթանոսութեան հետ, այլ խարոյկ վառելու սովորութիւնը կու գայ Քրիստոսի` լոյսով մաքրագործելու խորհուրդէն:
Տեառնընդառաջի օրը Հայաստանեայց առաքելական եկեղեցիներուն մէջ Ս. պատարագ կը մատուցուի, տեղի կ՛ունենայ անդաստանի արարողութիւն, կ՛օրհնուին երկրի չորս կողմերը, որպէսզի տարին ըլլայ արգասաբեր, ապա տեղի կ՛ունենայ նախատօնակի ժամերգութիւն, որմէ ետք բակերուն մէջ կրակ կը վառեն, հաւատացեալները այդ կրակէն մոմեր վառելով տուն կը տանին` Քրիստոսի աստուածային լոյսով իրենց օճախները օրհնութեամբ լեցնելով: Տեառնընդառաջին խարոյկ վառելը լուսաւորելու` գիրն ու գրականութիւնը, արժէքներն ու հարստութիւնները պահպանելու գաղափարը կը կրէ նաեւ:
Կայ նաեւ խարոյկին վրայէն ցատկելու սովորութիւնը. չբեր կիները այդ մէկը կը կատարեն զաւակ ունենալու մաղթանքով, տղամարդիկ` մաքրագործման խորհուրդէն մեկնած, իսկ մանուկները` չարէն պաշտպանուելու նպատակով:
Յիսուսի տաճար ընծայումի տօնին առիթով ո՛չ միայն եկեղեցական տօնակատարութիւն կը կատարուի, այլեւ առիթ է հայ մանուկները Աստուծոյ ընծայելով փառք տալու Անոր մեր երջանկութեան համար: Անոնք Աստուծոյ պարգեւներն են ծնողներուն տրուած: Աստուած զանոնք յանձնած է իբրեւ աւանդ: Ուստի, պէտք է այս տօնը առիթ ըլլայ մեր զաւակները դաստիարակելու այնպէս, ինչպէս Աստուած ի՛նք պիտի ուզէր, որ անոնք դաստիարակուէին:
